Lekker op onze buikorgels een beetje jammen.
dat wij blijven zitten waar we zitten
en het publiek langskomt.
En dus weer doorloopt.
Dat is op feestjes of bijeenkomsten
waar we ook wel eens spelen anders.
Dan moet je maar hopen dat onze muziek een positieve bijdrage is aan de sfeer en er niemand in het publiek zit die allergisch is voor zulks geluid
of onze interpretatie van 'gezellig'.
Dan wordt het een lange zit of een vroegtijdige aftocht.
Maar dat is ons - al zeg ik het zelf -
nog nooit overkomen.
 |
| klik op een afbeelding voor een vergroting |
één trouwe fan: Charlie.
Hij is niet van onze zijde geweken.
OK. Hij is oud. Een beetje doof
en ziet niet meer zo goed. Maar hij ziet er nog patent uit voor zijn leeftijd.
Lopen gaat hem steeds moeilijker af.
Maar het leven als hond
bij zulke lieve baasjes
is nog steeds leuk.
Bij ontstentenis van
een rollator-voor-seniore-honden
laat hij zich rondrijden in een buggy.
Die zit zó prettig
dat hij er ook maar meteen
een ere-loge-V.I.P.-stoel
van heeft gemaakt vanwaaruit
hij onze inspanningen
én het langslopende publiek
goed in de gaten kon houden.
Charlie zit V.I.P.
of moet ik schrijven: V.I.D.
een Very Important Dog.
Dus nooit meer denken dat
als wij optreden
er geen hond komt.
