donderdag 18 augustus 2011

Zwerfvuil Maaien

klik op een foto
voor een vergroting
kom terug op dit blog
door te klikken op
het terugpijltje
linksboven in uw
beeldscherm
"Dat is mijn werk niet"........sprak de man op de grasmaaimachine.

Ik had hem gevraagd of het mogelijk zou zijn om vóór het grasmaaien
eerst even van zijn machtige machine neder te dalen
en een rondje te lopen over het gras.
Bijvoorbeeld met de vuilgrijptang.
3 Minuten werk.

Maar nee. Het zwerfvuil dat daar lag was niet van hem.
Het is dus (?!) niet zijn werk om het op te rapen.
Wel zijn werk om eroverheen te maaien.

Met alle gevolgen vandien.
Blikjes, plastic tasjes, oude kranten, textiel, hout, glazen flesjes..........
U noemt het, en hij fragmenteert het in 10-tallen stukjes en splinters.
Ik vraag me af waar zo'n meneer mee bezig is.
Waar hij de grens legt ? Bij dieren ? Bij mensen ?
Stapt hij wél af als er een briefje van 20 euro voor zijn machine ligt ?

Zwerfvuil maaien: het zal je werk maar wezen.
Het is in ieder geval zijn werk niet om zwerfvuil op te ruimen.
Daar zijn weer anderen voor.

Ook al lijkt het alsof al dat plastic, glas, metaal, hout en textiel
na het maaien verdwenen is.
LIJKT. Want het is er gewoon nog.
Niet meer op te rapen voor de gewone zwerfafvalopruimer
(te veel - te kleine stukjes).
De bodem is zo in de loop der jaren
vergeven van dat gemalen afval.
Uiteindelijk ontstaat - lokaal - hetzelfde effect
als nu in De Grote Oceaan,
waar een plak plastic drijft ter grootte van Frankrijk
 waar niemand meer iets mee kan.
Een kwestie van tijd.
En mentaliteit.
Langzamerhand wordt de bovenste laag van onze woonomgeving
een laag gemalen afval.

Als gras van die troep zou groeien zou dat mooi zijn.
Maar ik ben bang dat het dat niet doet.
We vergiftigen onze omgeving en (uiteindelijk) onszelf.

En de grasmaaimachinemeneer is dus ook helemaal niet van plan
rekening te houden met de zwerfafval-opraap-meneer.
Laat staan er mee samen te werken.
Dat is voor hem vér onder zijn nivo.

Maar grasmaaimachinemeneer:
zwerfvuil rapen is ook mijn werk niet, maar ik doe het toch.

Stap ff van je machine en haal het grootste en ergste afval
van het gras alvorens u
nietsontziend in het rond gaat maaien.
Zie het als een verbetering van "wél-uw-werk".
Misschien kunt u bedenken dat dit soort opruimen en schoonmaken
ook/wel bij uw werk hoort:
een mooi gezond grasveld. Een wederdienst aan de mensheid.

Even zo'n loopje doen is overigens ook goed
 voor de broodnodige variatie en ff wat beweging.
(weet je hoe ongezond het is om de hele dag op zo'n machine te zitten ?!)
U bent toch niet van de luie ?!
En het geeft leuke positieve contacten met de bewoners
(u weet wel: die mensen waar u het allemaal voor doet)

Misschien is dit onderwerp een goed plan
voor de baas van die
grasmaaimachinemeneer-die-alleen-maar-zijn-werk-doet.
Of voor de opdrachtgever van de baas van de grasmaaimachine-meneer:
de gemeente EdamVolendam. Kleine investering - grote winst.
Dat klinkt toch goed.

En ter troost:
ik doe in mijn werk ook vaak dingen
die niet "mijn werk" zijn.
En met mij vele, vele anderen.
Gewoon omdat ze verder kijken dan hun neus lang is.
Of omdat ze hun werk met liefde en respect doen.
Of gewoon omdat ze aardig en sociaal willen zijn.
Dat geeft een goed gevoel. En dat wens ik u ook toe.

Ergert u zich ook zo aan dat zwerf-vuil-maaien ?
Bel of mail. edamvolendamschoon@telfort.nl of 0299 - 36 19 20

                                                                            klik op een foto
                                                                            voor een vergroting
                                                                             kom terug op dit blog
                                                                            door te klikken op
                                                                            het terugpijltje
                                                                   linksboven in uw beeldscherm

     
PS: evodammer en zijn nieuwe Windows7 zijn nog in de kennismakingsfase.
Beiden wat dwars en nogal apart is het geen liefde-op-het-eerste-gezicht

Maar dit blogje is er dan toch maar weer