Evodammer heeft zich een nieuwe pc aangeschaft.
Een drama is geboren.
Alles staat op een andere plaats - heet anders - doet rare dingen -verspringt&verplaatst zich ongevraagd - ziet er anders uit en laat zich middels web-slices - multibrowser - accelarator of private-navigation niet meer volgens vertrouwde procedures tevoorschijn toveren.
Te snel voor de oude ogen flitst en knalt het van het scherm.
Alles zit erop en niets is nog onmogelijk. Wel jammer dat ik dat nog niet kan bevatten.
En al mijn zorgvuldig opgeslagen back-ups zitten in een zwart doosje en willen er niet meer uit.
of een nieuwe auto gaat kopen die al 5 jaar oud is
of nieuwe kleren wilt die allang uit de mode zijn
zo wilde evodammer in de computerwinkel(te Hilversum want lokaal houdt het hier niet over)
het-nieuwste-van-het-nieuwste hebben. (dat morgen alweer oud is)
Toen hij zachtjes murmelde dat hij Windows XP gebruikte was de "ach-wat-sneu-blik"
van de verkoper genoeg om hem tot een digitale update over te halen.
Windows7 moest het toch minimaal wel worden om er een béétje bij te horen.
Toen hij zachtjes murmelde dat hij Windows XP gebruikte was de "ach-wat-sneu-blik"
van de verkoper genoeg om hem tot een digitale update over te halen.
Windows7 moest het toch minimaal wel worden om er een béétje bij te horen.
En dan zeg je ja.
Dom stoer gedrag van een overjarige digibeet.
Maar wat waren de opties ? Op mijn 386-er nog op Windows-0 blijven stumperen ?
Leven is leren.
Maar nu is leren ff lijden.
Nieuwe dingen zijn leuk voor jonge hersenen.
Dit is een gevalletje: "van oude mensen en dingen die voorbijgaan"
of
"van oude mensen en dingen die aan ze voorbijgaan"
of
"van oude mensen en dingen die aan ze voorbijgaan"
Dus als mijn blogjes er raar uitzien de komende dagen dan weet u hoe het komt.
Zelfs mijn e-mail-programma heet nu anders (Windows Life Mail)
en ziet er buitenaards uit. Het is nog niet eens aangesloten.
Als u me nodig hebt wordt dat ouderwets opbellen - aanbellen of een briefje in de bus.
(en iedereen die vanaf 9 augustus een mailtje stuurde heeft mij niet bereikt)
(vrij naar Martine Bijl/Limburgs Klaaglied)
Dat internet dat zit me soms tot hier
Maar ik laat me toch niet kennen
En ik zal d’r wel aan wennen
Ik blaas dapper op mijn toeter van papier
En ik zal d’r wel aan wennen
Ik blaas dapper op mijn toeter van papier
Maar doe ik het nu nog wel voor mijn plezier ?