 |
| klik op de afbeelding voor een vergroting. |
Roodwangen. Ontsnapt of uitgezet
vinden ze blijkbaar toch plekken om te (over-)leven Ook na de strenge winters van vorige jaren. (deze "winter" tellen we niet mee)
Wij hebben zo'n 25 jaar waterschildpadden gehad('s zomers in de vijver / 's winters binnen) en ik heb daar veel plezier aan gehad.
Twee liggen er "onder de heg" (eufemisme voor
dood) en een is er ontsnapt. Gelijk had 'ie.
Ik hoop nog steeds dat hij lang en gelukkig
in vrijheid heeft geleefd of nog leeft.
Deze tropische dieren planten zich niet voort.
Als ze elkaar al kunnen vinden (het zijn solitaire
en niet erg sociale types) kunnen er eieren van komen maar die komen niet uit omdat het daarvoor in Nederland niet lang genoeg
warm genoeg is.
Hoewel: als het klimaat écht zo verandert
als de deskundigen aangeven zullen we
er wel aan wennen dat ook deze exoten
hier komen wonen. In dat geval niks mis mee.
Deze schildpad heeft het goed voor elkaar. Hij woont in het rietland aan de Dijkgraaf Poschlaan
en heeft een zonne-terras voor de deur (een pallet dat daar drijft). Niet slecht gedaan
van zo'n asielzoeker. Ik kan zien dat hij weldoorvoed maar niet gezond is. Zou dat de reden geweest zijn om hem "weg te gooien"? Het feit dat hij(zij) in de vrije natuur leeft is - denk ik zomaar - geen oorzaak van zijn slechte schild (schildrot). Schildrot is eerder een gevolg van slechte leefomstandigheden (geen zonlicht/slecht eten/te koud/bacteriën). De exemplaren die ik tegenkwam in onze gemeentelijke wateren zagen er zonder uitzondering fantastisch mooi en gezond uit.
Misschien dat deze hier in dit slootje ook wel geweldig opknapt. We blijven naar hem uitkijken.
De schildpaddenopvang schrijft: schildpadden loslaten is dierenmishandeling.
Daar kun je over van mening verschillen. Misschien dat ze in vrijheid een stuk beter af zijn
dan in een glazen bak of beperkte vijver met troebel water (het zijn rommelkonten en je kunt er geen planten bij hebben) en te weinig of te weinig gevarieerd voedsel. Daar moet wel bijgezegd worden dat roodwangen ook de meest taaie van alle moerasschildpadden zijn. De andere soorten zouden het inderdaad wel eens niet kunnen redden in onze natuur en in ons klimaat. Ze hebben voor zover ik dat kan overzien hier geen natuurlijke vijanden en dat is dan weer wel mooi meegenomen.
Een ander punt is dat de verkoop van deze dieren (als ze heel klein zijn zijn ze zóóó grappig&lief) verboden zou moeten worden. Daar kan ik het wel mee eens zijn. Mensen realiseren zich niet dat de verzorging van deze uitheemse dieren die tot 3 kg of meer zwaar worden - 30 tot 40 cm groot en tussen de 30 en 50 jaar oud worden - veeleisend is. Hun aaibaarheidsfactor 0 en tegen ze praten helpt niet want ze zijn van nature doof - zijn vatbaar voor ziekten en (in gevangenschap) moeilijke eters. Niet aan beginnen dus.
http://www.schildpaddencentrum.nl
Advertentie in De Stadskrant:
