woensdag 17 april 2013

Volendam|80 In Nood Zoekt Vrienden



Bron: Peter Louter  -  http://hardewoorden.blogspot.nl

            

17 april 2013




Volendam|80 in nood zoekt vrienden                                   


In de gemeenteraadsvergadering 
van maart 2013 nam fractievoorzitter van VD|80 
Johan Koning
het initiatief voor een felicitatie en applaus voor het tienjarig burgemeesterschap 
van Willem van Beek. 

Daar bleef het niet bij. 

Een delegatie van de fractie bezocht de burgemeester om hem namens VD|80 een cadeau aan te bieden in de vorm van een miniatuur-botter. Van Beek liet de gebeurtenis vereeuwigen en zette het op Twitter.
Er is geen stoet van andere fractie-delegaties geweest om de burgemeester cadeaus aan te bieden. Waarom VD|80 dat wel deed is een onderwerp dat me bezig houdt om de politieke betekenis ervan te doorgronden. VD|80 heeft er kennelijk behoefte aan om de burgemeester te vriend te houden. Dat is de meest voor de hand liggende uitleg.
Het is de vraag of het hier om uit de nood geboren vriendschap gaat. VD|80 verliest vrienden aan de lopende band en de burgemeester is niet echt populair, ook niet bij VD|80. Nog niet zo lang geleden wilden ze hem niets belangrijkers toevertrouwen dan het knippen van lintjes.
De aftakeling van VD|80 gaat snel. Dat is bijvoorbeeld te merken aan fractievoorzitter Johan Koning. In de gemeenteraad begint hij steeds harder en meer staccato te spreken. Het lijkt alsof hij zijn  stem als een hamer gebruikt om zijn boodschap er bij anderen in te rammen. Het begrip ‘dualisme’ is hem en zijn partij volkomen vreemd. De eigen wethouders worden voorbij de grens van het acceptabele gesteund. De raad wordt opgeroepen unaniem te stemmen zodat de wethouders een stevige positie ten opzichte van de bevolking krijgen.
Het gebrek aan afstand ten opzichte van het bestuur tekent de partij als een verlengstuk van een college dat niet veel vertrouwen onder de bevolking heeft en zich daar weinig zorgen om lijkt te maken. Het is dan ook de vraag hoe lang de andere collegepartijen gedogen dat VD|80 hen meesleurt in een steeds minder democratisch beleid. VD|80 is er in geslaagd om een karikatuur te maken van haar eigen slogan: de burger weer krachtig. Dat is een sluipend proces geweest, maar inmiddels is men de schaamte voorbij. De prioriteit is verlegd. De ‘krachtige burger’ is een lastpost gebleken. Dus moet het college en vooral de eigen wethouders worden gesteund en wordt de burgemeester gepaaid. Het geschenk, een miniatuur-botter, is gelijk aan  het logo van de partij en symboliseert de vraag om vriendschap voor VD|80 en haar beleid.
Het is al lang geen vraag meer waarom VD|80 er in is geslaagd om zichzelf de vernieling in te helpen. Wethouder Marisa Kes krijgt binnen de eigen partij geen enkele tegenstand meer. Ze is uitgegroeid tot de ongekroonde koningin. Haar wil is wet en tegenstanders kunnen rekenen op een hardvochtige bejegening. Wie niet voor haar is, is tegen haar en dus de vijand.  De partij is ‘verkest’ en heeft kritiek en zelfkritiek buiten de deur gezet.

Is ook het college ‘verkest’? Ik vrees van wel. Haar behoefte aan dominantie binnen eigen partij, strekt zich ook uit tot het college. Het is een ongezonde dominantie. Het is een dominantie die kritiek smoort, critici als vijanden ziet en vrijheid van meningsuiting als ongewenst beschouwt. De eerste beste keer dat de gemeenteraad niet volstrekt achter haar ging staan bracht haar tot het verwijt dat de gemeenteraad heel anders praat als er publiek bij de vergadering aanwezig is. Haar behoefte aan een volgzame raad, kan niet beter worden geïllustreerd dan aan de hand van deze gebeurtenis. Ik zal niet de enige zijn die constateert dat Dorus Luyckx in haar voetspoor de gemeenteraad als een vergramde onderwijzer steeds vaker de les leest.
Die behoefte aan dominantie bij Kes kan nader worden geanalyseerd. Ze lijkt zich te willen vrijwaren van bemoeienis met haar beleid en kritiek op haar beleid. Haar dominantie komt niet voort uit flamboyant inspirerend leiderschap, maar uit behoefte tot controle. Tot een vergelijk komen ziet ze kennelijk als een vorm van verlies, liever vecht ze het uit tot aan de Hoge Raad. De behoefte aan haar gelijk is verontrustend en wijst niet op een democratische instelling.
Volendam|80 is als partij niet in staat gebleken om haar onder controle te brengen. In plaats van zijn stem tegen haar te verheffen, verheft Johan Koning zijn stem tegen de gemeenteraad. Het optreden van de fractie is er een van een beschamende opportunistische trouw aan haar leidster. De interne controle is opgevoerd. Open discussie wordt vermeden. Blinde trouw wordt afgedwongen. Al met al een verontrustende ontwikkeling waarin de ongezonde machtsconcentratie bij één persoon van verstrekkende invloed is op het gehele democratisch, het politieke proces en niet te vergeten de werksfeer op het stadskantoor. Daar wordt volgzame en onbaatzuchtige trouw afgedwongen met de vrees voor represailles. In die sfeer wordt trouw aan de leiding als een hoger goed gezien dan integriteit.
De burgemeester zou er goed aan doen om de boot af te houden. Per slot van rekening is hij een vertegenwoordiger van de echte Koningin en binnenkort van de Koning. Ik vraag me ook af hoe het met zijn politieke antenne zit. Het tij lijkt te verlopen en straks zit hij met een gestrande botter en weinig steun.

VD|80, waar vaart gij henen ?


Een aantal jaren geleden 

kreeg de botter van VD|80 

de wind weer in de zeilen. 


De boot, genaamd: 

‘de burger weer krachtig’,

 doorkliefde de golven 

en de bemanning beloofde 

degenen die haar steunden 

een vette vangst. 


Ik zit me nog altijd af te vragen 

waar, wanneer en waarom het mis is gegaan 

met de botter ‘de burger weer krachtig’. 


Ik denk dat de bemanning het met al die voorspoed te hoog in de bol heeft gekregen. Nadat de kiezerswind de zeilen deed bollen, moet de bemanning het idee hebben gekregen dat ze ook wel de golven en stromingen de baas kon. De vis die werd gevangen was niet de vette vis die was beloofd.


In de Nivo van vorige week sloegen de ondernemers rond het Europaplein alarm. Hun omzetten dalen. Volgens hen ligt dat aan het parkeerbeleid. In de krant heeft VD|80 zijn antwoord klaar. ‘Beste ondernemers’ zegt ze, ‘heb geduld, het komt allemaal goed’. Tussen neus en lippen door laat ze weten dat het niet aan het collegebeleid ligt, maar aan de economische crisis. Voorts zegt ze dat de ondernemers ook maar de handen uit de mouwen moeten steken. Ze kunnen het nodige doen om het Europaplein op te leuken. Zelden zag ik zo’n politieke misser. Een miscommunicatie die wordt veroorzaakt omdat VD|80 de wijsheid in pacht denkt te hebben en ieder die er anders over denkt ziet als stuurlui aan de wal. VD|80 houdt niet meer van krachtige burgers. Ze vindt die te lastig.

De hoogmoedige reactie op de winkeliers rond het Europaplein is bepaald niet het enige voorbeeld van het scheepje dat de koers volledig kwijt is. In de kwestie Bont werden bestuur en ledenvergadering door de fractie genegeerd en brak de fractie talloze herhaalde beloften. Nieuwbouwprojecten leverden tal van kritische vragen op en het antwoord van de wethouders en fractie werden niet als bevredigend beschouwd. Heel wat mensen zijn inmiddels het vertrouwen verloren dat VD|80 de burger weer krachtig wil maken. De fractie steunt het college door dik en dun en vergeet voortdurend het college kritisch op de vingers te kijken. Alles komt goed is de boodschap, de krachtige burger heeft het maar te slikken.

Maar het komt niet goed. Plannen die geen rekening houden met de aard van mensen, lopen stuk op de miskenning dat de aard van mensen niet zo rationeel is als waar de plannen van uit gaan. In meters mag het dan niet zo ver zijn van het Amvo-terrein naar het Europaplein, gevoelsmatig is het echter een enorme afstand. Sinds Harmen zijn winkel op de Stient niet meer heeft, sprong ik nog wel eens in de auto om snel bij de Hema paperclips of enveloppen te halen. Eenmaal daar liep ik ook nog wel eens bij het Kruitvat of een andere winkel binnen. Dat is voorbij. Ik heb andere oplossingen gezocht. Vraag me niet waarom dat zo is gegaan. Ik kan het niet precies uitleggen, maar zo werkt het bij mij en ik denk ook bij veel anderen. Er is een duidelijke relatie tussen parkeerbeleid en koopgedrag. Dat wil maar niet doordringen in die hoogmoedige koppen bij VD|80. Het komt niet bij ze op dat het aan het parkeerbeleid kan liggen en de hebben meer dan een halve pagina in de Nivo nodig om dat uit te leggen.

Ze hadden bijvoorbeeld eens naar de cijfers van het consumentengedrag kunnen kijken. Dan zie je dat de economische crisis wel wat effecten heeft. Maar nergens zag ik percentages van achteruitgang die winkeliers rond het Europaplein noemen. Volgens zegslieden komt er een ontslagronde voor winkelpersoneel aan.

De toeristische verbouwing van de dorpskern steunt op initiatieven van de VVD en het CDA. Het is de natte droom van toeristische ondernemers die in verblijfstoerisme geloven. De dorpskern moet daarom toeristvriendelijk worden gemaakt. De bewoners hebben zich maar aan te passen. Dat VD|80 dat beleid  steunt en mede uitvoert, is merkwaardig. De rebelse eerste generatie die VD|80 heeft opgericht om de regenteske dominantie van de oude KVP te doorbreken, lijkt afgelost te zijn door een nieuwe generatie die de wil van de bevolking onvoldoende serieus neemt. Het wordt de hoogste tijd voor een nieuwe rebelse dorpspartij.