Ik was gisteren in een verzorgingshuis in Purmerend.
Er was een Winterviering inclusief Kersliedjes.
Zo'n viering is altijd een sfeervol en intensief iets. Er worden gedichten voorgedragen,
liedjes gezongen en toespraakjes gehouden. Gemijmerd. Gelachen. Soms een beetje gehuild.
Heerlijk om te doen. Een voorrecht om erbij te mogen zijn.
Het thema was Licht en Liefde.
Op enig moment kwam er een mevrouw op het podium en nam de microfoon.
Een frêle maar zelfbewuste gestalte, veel ouder dan ze eruitziet en met vele jaren levenswijsheid.
Wat mij vooral opviel is de energie die ze uitstraalde.
Stralend als de ster waarover we vlak daarvoor nog zongen.
Ze vertelde dat ze al 12 jaar fijn woont in dit verzorgingshuis.
Toch: een van de dingen waar ze vanaf het begin niet aan had kunnen wennen het feit was dat er met grote regelmaat politie- brandweer en vooral ambulances langsreden. Vooral ambulances en auto's van de dokterdiensten komen méér dan gemiddeld bij zo'n verzorgingshuis voor de deur.
Het horen van de sirene en de blauwe zwaailichten gaven haar elke keer weer een vervelend en be-angstigend gevoel. Wat zou er aan de hand zijn. En met wie ? Hoe erg ? En zou het aflopen ?
Ze vertelde ons - bescheiden maar beslist - hoe ze daar mee heeft leren omgaan.
Ze neemt op zo'n moment de zon in gedachten.
Als dat plaatje mooi in haar hoofd zit
stuurt ze dat plaatje en het gevoel dat ze er bij krijgt
- met alle warmte en licht en heilzame werking -
ook in gedachten - naar die politie- brandweer- of ambulance.
Wat ze daarmee doet is de chauffeur en de professional
die namens ons dit zware en vaak gevaarlijke en moeilijke werk doen
- en natuurlijk het slachtoffer -
wat licht en warmte en wat geluk mee geven.
Met de wens en in het vertrouwen dat het weer allemaal goed komt.
Licht&Liefde.
Wat een prachtig idee !
Dat je - elke keer als er iemand in nood is en jij vanaf een afstandje machteloos staat te kijken -
op deze manier je steun en goede wensen meegeeft.
In gedachte. Met gedachten.
Ik ben - op het moment dat ik dit schrijf- de andere gedichten, liedjes en toespraken
eerlijkgezegd alweer een beetje vergeten.
Maar dit verhaal - deze boodschap van Licht&Liefde zal me lang bijblijven.
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
Er was een Winterviering inclusief Kersliedjes.
Zo'n viering is altijd een sfeervol en intensief iets. Er worden gedichten voorgedragen,
liedjes gezongen en toespraakjes gehouden. Gemijmerd. Gelachen. Soms een beetje gehuild.
Heerlijk om te doen. Een voorrecht om erbij te mogen zijn.
Het thema was Licht en Liefde.
Op enig moment kwam er een mevrouw op het podium en nam de microfoon.
Een frêle maar zelfbewuste gestalte, veel ouder dan ze eruitziet en met vele jaren levenswijsheid.
Wat mij vooral opviel is de energie die ze uitstraalde.
Stralend als de ster waarover we vlak daarvoor nog zongen.
Ze vertelde dat ze al 12 jaar fijn woont in dit verzorgingshuis.
Toch: een van de dingen waar ze vanaf het begin niet aan had kunnen wennen het feit was dat er met grote regelmaat politie- brandweer en vooral ambulances langsreden. Vooral ambulances en auto's van de dokterdiensten komen méér dan gemiddeld bij zo'n verzorgingshuis voor de deur.
Het horen van de sirene en de blauwe zwaailichten gaven haar elke keer weer een vervelend en be-angstigend gevoel. Wat zou er aan de hand zijn. En met wie ? Hoe erg ? En zou het aflopen ?
Ze vertelde ons - bescheiden maar beslist - hoe ze daar mee heeft leren omgaan.
Ze neemt op zo'n moment de zon in gedachten. Als dat plaatje mooi in haar hoofd zit
stuurt ze dat plaatje en het gevoel dat ze er bij krijgt
- met alle warmte en licht en heilzame werking -
ook in gedachten - naar die politie- brandweer- of ambulance.
Wat ze daarmee doet is de chauffeur en de professional
die namens ons dit zware en vaak gevaarlijke en moeilijke werk doen
- en natuurlijk het slachtoffer -
wat licht en warmte en wat geluk mee geven.
Met de wens en in het vertrouwen dat het weer allemaal goed komt.
Licht&Liefde.
Wat een prachtig idee !
Dat je - elke keer als er iemand in nood is en jij vanaf een afstandje machteloos staat te kijken -
op deze manier je steun en goede wensen meegeeft.
In gedachte. Met gedachten.
Er is meer tussen hemel&aarde dan wij ooit kunnen bevroeden.
Deze mevrouw liet ons weten dat we daar - ook al begrijpen we er soms niets van -
zelf en vanuit het hart iets moois mee kunnen doen.
Ik ben - op het moment dat ik dit schrijf- de andere gedichten, liedjes en toespraken
eerlijkgezegd alweer een beetje vergeten.
Maar dit verhaal - deze boodschap van Licht&Liefde zal me lang bijblijven.
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
