Ik vraag me af

Ik was vanavond in het Transitorium van het Waterlandziekenhuis.
Daar kom ik wel vaker tegenwoordig

Het kenmerk van zo'n verpleegafdeling-tussen-ziekenhuis-en-thuis in
is dat de bewoners vrijwel zonder uitzondering de Tweede WereldOorlog
nog - als jongeling - hebben meegemaakt.

Dat maakt de Dodenherdenking 2012 voor mij heel bijzonder.
Meestal beleef ik die alleen en bij voorkeur buiten.
Nu was ik binnen en omringd door mensen die wisten waaróm ze emotioneel werden.

In de hal een tafeltje met een bosje bloemen
en een - stijlvol en subtiel ingelijst - gedicht.
Een prachtige geste van het personeel.

Geschreven door iemand die
die tijd niet zelf heeft beleefd
maar wel de boodschap
en de vragen heeft meegekregen die
die generatie
ons
- niet alleen 2 minuten per jaar -
wil meegeven.

Ik vraag me af
	Zou ik het kunnen, wat zij toen wél konden. Vaak niet gezocht en ook niet heel doordacht. Zo pal te staan als zij, zó vastberaden, al wisten ze niet wat de toekomst bracht ? Zou ik het kunnen, leven met de dreiging. Dat één verkeerde stap, één enkel woord betekent dat er slachtoffers gaan vallen, een goede vriend, familie, wordt vermoord? Zou ik het kunnen, zwijgen bij de vragen. Naar wie en wat, houd ik dan óók mijn mond. Zou ik mijn beulen óók kunnen trotseren, al had marteling mijn lichaam zwaar verwond ? Zou ik het kunnen, trouw zijn tot het einde. Om zwijgend ook die laatste gang te gaan. en het hoogste goed, mijn leven, op te geven voor anderen, had ik dat óók gedaan ? Ik weet het niet, maar dankzij deze helden heb ik nooit voor die keuze hoeven staan. Zij gaven 't hoogste wat ze konden geven: Hun leven, zodat ik in vrijheid kan bestaan. © Cobi Maurits Ik vond dit gedicht terug op deze website           www.erepeloton.nl           www.erepeloton.nl/Gedichten/ikvraagmeaf.htm  klik op deze link om het te lezen  kom terug op dit blog door te klikken op    het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm
In 2009 schreef Schreef de Edamse Sija Van Der Putten ook een prachtig gedicht dat evodammer in 2010 mocht plaatsen.           klik op deze link om het te lezen           kom terug op dit blog door te klikken op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm http://evodammer.blogspot.com/2011/05/blog-post.html Foute Keuze Mijn naam is Auke Siebe Dirk Ik ben vernoemd naar mijn oudoom Dirk Siebe Een jongen die een verkeerde keuze heeft gemaakt Koos voor een verkeerd leger Met verkeerde idealen Vluchtte voor de armoede Hoopte op een beter leven Geen weg meer terug Als een keuze is gemaakt Alleen een weg vooruit Die hij niet ontlopen kan Vechtend tegen Russen Angst om zelf dood te gaan Denkend aan thuis Waar Dirk z’n toekomst nog beginnen moet Zijn moeder is verscheurd door de oorlog Mama van elf kinderen, waarvan vier in het verzet zitten En een vechtend aan het oostfront Alle elf had ze even lief Dirk Siebe kwam nooit meer thuis Mijn naam is Auke Siebe Dirk Ik ben vernoemd naar Dirk Siebe Omdat ook Dirk Siebe niet vergeten mag worden. 2012 Auke (15)