Vandaag de oplaadbare zaklantaarn die al ruim 20 jaar in onze meterkast hing wegghaald.
Kon écht niet meer. Zulkse zaken zijn tegenwoordig uitgevoerd met led-lampjes
super-geconcentreerde stralenbundels en maxi-reflectoren. En zuinig met opladen.
Deze zaklantaarn bleek bij het opladen 8 watt nodig te hebben.
En dat zat bij ons als die jaren in het stopcontact uitsluitend warmte te genereren.
Rekent u even mee: 8x24x365x20 ?
Wat je noemt een sluipende stroomslurper.
Dat scheelt zometeen weer een kerncentrale.
En wij schamen ons dood dat we het nooit in de gaten hebben gehad.
 |
Oplaadbare zaklantaarn.
Het achterste deel is een accu,
die in het stopcontact gestoken kan worden.
Met kryptonlampje.
|
Het was een erfenis. Maar de emotionele waarde nam
evenredig af met de lichtopbrengst. En die was - na een dag opladen - nog precies 5 minuten een héél dun straaltje.
De lamp was nog prima. De batterijen raken - ofschoon oplaadbaar - uitgeput. En niet te vervangen.
Die gaat in de apparatenbak op het vuilverzamelstation
Niet nadat evodammer hem heeft opengeschroefd
en gekeken heeft hoe dat er van binnen uitziet.
Want dat is mijn tip: haal apparaten uit elkaar
als ze stuk zijn - da's heel leerzaam !
Omgekeerd is niet zo'n goed idee:
afblijven als ze het nog doen.
Want uit elkaar halen is geen kunst
Weer in elkaar zetten wel.
klik op een afbeelding
voor een vergroting
kom terug op dit blog
door te klikken op
het terug-pijltje
linksboven in uw beeldscherm
evodammer schreef al eerder
over het onderwerp
Hoe ziet zoiets er van binnen uit ?
http://evodammer.blogspot.nl/2012/12/attack-waves.html
http://evodammer.blogspot.nl/2011/11/uit-elkaar-halen.html
klik op deze link om dit te lezen
kom terug op dit blog door te klikken
op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm
N.B.: De zaklantaarn kent een rijke historie. Kent u ze nog uit uw jeugd ?
Die blikken geribbelde dingen met echte glazen glaasjes, koperen lipjes, een schuine gleuf
in de kop om de straal anders in te stellen, een schroefdop aan de onderkant met een veer erin
en een seinknop. Ze gingen gauw stuk en waren niet echt roestvrij. Als je geluk had kreeg je
een 4-kleuren-zaklantaarn waarbij je de plastic kleuren-lensjes voor het lampje kon schuiven.
De batterijen gingen niet lang mee maar waren wel heel duur. Je had er één hooguit twee
van in huis en ze deden het nooit als dat nodig was.
Ik zocht naar een plaatje van zulks op internet maar vond niks.
Wat ik wel vond is de zaklantaarnverzameling in het museum in Oud-Lunteren.
Voor de liefhebbers en de nostalgische naturen zoals evodammer een aanrader.
http://www.lunteren.com/nl/Nieuws/Museum-Oud-Lunteren/Unieke-verzameling-in-Museum-Oud-Lunteren
En anders is deze link wellicht leuk om eens te zien.
http://wetenschap.infonu.nl/techniek/51920-geschiedenis-van-de-zaklamp.html
klik op deze link om dit te lezen
kom terug op dit blog door te klikken
op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm
N.B.: Dit is een uniek exemplaar.
Gemaakt (lees: creatief geknutseld)
van pvc (electrapijp)
en wat koperen ringetjes en draadjes.
Ligt al jaren bij mijn bed
en geeft licht op 4 AA batterijen
en een fietslampje.
Niet de perfecte zaklantaarn
wel erg handig in het donker.
En dat is tenslotte
waar zaklantaarns ooit
voor zijn uitgevonden.
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
