Moeder evodammer knutselt graag.
Maar sinds de verhuizing is ze haar knutselplek kwijt.
Daarom worden alle knutselspullen nu verzameld
op - onder en naast de grote tafel in haar nieuwe appartement.
Zo'n tafel is gauw vol dus - teveel spullen - te weinig plek.........
....."een kastje zou wel handig zijn........"
Zo'n terloopse opmerking is min of meer een opdracht
bijna een bevel tot onmiddellijke actie.
Als zoon van een timmerman (ofschoon nooit verder gekomen
dan de leerling-fase) wijst de vinger in zo'n geval
altijd direct naar jou.
Dus er komt een schetsje uit de vrije hand.
En dat wordt goedgekeurd.
De volgende stap is
een tekening op ruitjespapier
Vroeger was dat een werkje
met écht potlood en lineaal
op écht ruitjespapier.
Nu is dat een tekenprogramma op de pc.
Het ontwerp wordt goedgekeurd.
Met het ontwerp ga je naar Multimate
(dat heet bij ons nog steeds "Everaars"
vanwege de mooie herinneringen)
Daar zaagt een professional met een zaagmachine ter grootte
van een huiskamerwand
routineus (maar geconcentreerd vanwege de vingers)
jouw plankjes perfect af, om ze
daarna op het meegebrachte lijstje af te vinken.
klik op een afbeelding voor een vergroting
kom terug op dit blog door te klikken op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm
Daarna volgen er enkele uren van spanning en nervositeit:
zou het ontwerp kloppen ? Alles goed uitgemeten ? Niet vergeten de materiaal-dikte mee te rekenen ?
Het klopt
Het past
"Koploze spijkertjes gebruiken jongen - da's mooier"
"Niet te weinig lijm gebruiken - dat kun je later altijd nog met een nat doekje weer wegvegen........."
"Als je nou die hoekje nog even schuin afkant en er een schuurpapiertje overheen haalt......."
Ik hoor terwijl ik bezig ben de stem van mijn vader
- oneindig ver en toch zo dichtbij - mij adviseren.
Vaders blijven je hele leven over je schouder meekijken en tegen je praten.
Toen hij nog in dit aardse leefde vond ik dat meestal verschrikkelijk irritant.
Nu geniet ik ervan en ben ik er blij mee.
Tot slot wordt het kastje - zenuwachtig als ware het een examenstuk -
naar moeder-evodammer gebracht. Wat zal zij er van vinden ?
Mijn hart maakt een vreugdesprong bij het finale oordeel: GOEDGEKEURD !
Zoon-van-de-timmerman krijgt een dikke kus.
U bent natuurlijk nieuwsgierig hoe het uiteindelijke resultaat is.
Daarvoor moet ik niet alleen de privacy van moeder-evodammer bruskeren
maar ook wachten op haar toestemming.
Ze wil het eerst allemaal netjes&aan-kant en functioneel ingericht hebben.
Daarna mag ik - bewust als ze zich is van het feit dat heel de wereld via W.W.W.
bij haar binnenkijkt - een staatie-foto maken. "Leuk voor op dat computer-verhaaltjes-ding van je"
evodammer doet niet aan moederdag onder het motto: Het is élke dag moederdag
En zo is het maar net.
Maar sinds de verhuizing is ze haar knutselplek kwijt.
Daarom worden alle knutselspullen nu verzameld
op - onder en naast de grote tafel in haar nieuwe appartement.Zo'n tafel is gauw vol dus - teveel spullen - te weinig plek.........
....."een kastje zou wel handig zijn........"
Zo'n terloopse opmerking is min of meer een opdracht
bijna een bevel tot onmiddellijke actie.
Als zoon van een timmerman (ofschoon nooit verder gekomen
dan de leerling-fase) wijst de vinger in zo'n geval
altijd direct naar jou.
Dus er komt een schetsje uit de vrije hand.
En dat wordt goedgekeurd.
De volgende stap is
een tekening op ruitjespapier
Vroeger was dat een werkje
met écht potlood en lineaal
op écht ruitjespapier.
Nu is dat een tekenprogramma op de pc.
Het ontwerp wordt goedgekeurd.
Met het ontwerp ga je naar Multimate
(dat heet bij ons nog steeds "Everaars"
vanwege de mooie herinneringen)
Daar zaagt een professional met een zaagmachine ter grootte
van een huiskamerwand
routineus (maar geconcentreerd vanwege de vingers)
jouw plankjes perfect af, om ze
daarna op het meegebrachte lijstje af te vinken.
klik op een afbeelding voor een vergroting
kom terug op dit blog door te klikken op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm
Daarna volgen er enkele uren van spanning en nervositeit:
zou het ontwerp kloppen ? Alles goed uitgemeten ? Niet vergeten de materiaal-dikte mee te rekenen ?
Het klopt
Het past
"Koploze spijkertjes gebruiken jongen - da's mooier"
"Niet te weinig lijm gebruiken - dat kun je later altijd nog met een nat doekje weer wegvegen........."
"Als je nou die hoekje nog even schuin afkant en er een schuurpapiertje overheen haalt......."
Ik hoor terwijl ik bezig ben de stem van mijn vader
- oneindig ver en toch zo dichtbij - mij adviseren.
Vaders blijven je hele leven over je schouder meekijken en tegen je praten.
Toen hij nog in dit aardse leefde vond ik dat meestal verschrikkelijk irritant.
Nu geniet ik ervan en ben ik er blij mee.
Tot slot wordt het kastje - zenuwachtig als ware het een examenstuk -
naar moeder-evodammer gebracht. Wat zal zij er van vinden ?
Mijn hart maakt een vreugdesprong bij het finale oordeel: GOEDGEKEURD !
Zoon-van-de-timmerman krijgt een dikke kus.
U bent natuurlijk nieuwsgierig hoe het uiteindelijke resultaat is.
Daarvoor moet ik niet alleen de privacy van moeder-evodammer bruskeren
maar ook wachten op haar toestemming.
Ze wil het eerst allemaal netjes&aan-kant en functioneel ingericht hebben.
Daarna mag ik - bewust als ze zich is van het feit dat heel de wereld via W.W.W.
bij haar binnenkijkt - een staatie-foto maken. "Leuk voor op dat computer-verhaaltjes-ding van je"
evodammer doet niet aan moederdag onder het motto: Het is élke dag moederdag
En zo is het maar net.
