Ik zat op mijn knieën om een foto te maken.
Een foto van zwerfvuil.Daar heb ik er zo ondertussen 15.000 van.
Elke gek z'n hobby moet u maar denken.
Waarom deze foto ?
Omdat ik het nog steeds te gek voor woorden vind
dat wij ons afval in het speelgras voor de deur zetten
Buiten dat het SPEEL-gras is
is het ook moeilijker om afval dat ontstaat bij het afval-ophalen
uit gras te plukken. Het blijft dus liggen. Ook al vermaalt de grasmaaimachine het tot de kleinste fragmenten:
onze kinderen spelen erin.
Als het een honden- of kattendrol is
schreeuwen we moord&brand.
Als het glas - verf - scherpe voorwerpen (blik - spijkers - metaal) - puin -
chemisch afval (tot en met medicijnen toe) een fles halfvol met drank - of rottend voedsel is
(en zo nog 15:000 voorbeelden - vandaar die foto's)
vinden we het allemaal minder belangrijk.
 |
| Klik op een afbeelding voor een vergroting Kom terug op dit blog door te klikken op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm |
Terwijl ik de foto nam
hoorde iemand aankomen.
Ik voelde dat hij achter mijn rug stond
en over mijn schouders meekeek
Daarna een diepe zucht
en zich verwijderende voetstappen.
Ik hield me stil en deed alsof ik heel geconcentreerd bezig was.
Ik heb de persoon niet gezien.
Maar - wie u ook was - was die diepe zucht nou nodig ?
En waarom zo'n uiting van berusting ?
Jegens mij ? Jegens het afval dat daar lag ? Schaamte ?
Was het teveel moeite om éven iets tegen mij
- in positieve of negatieve zin - te zeggen ?
Negeert u mij of het zwerfvuil voor uw eigen deur ?
En - grote onbekende - heeft u dit naderhand
hoogstperoonlijk uit het gras van uw eigen pleintje opgeraapt
of ligt het er nog ?!
Sommige lampjes willen niet branden
andere geven geen licht meer.
edamvolendamschoon@telfort.nl
