Evodammer lijdt aan E-Mail-Stress.
E-Mail-Stress.
Een bijzonder woord.
Want E-Mail moet het leven juist gemakkelijker maken.
Ont-stressen als het ware.
De combinatie met het woord stress belooft dus niet veel goeds.
En dat blijkt helaas maar al te waar.
Als je gaat schrikken als je IN-map 's morgens weer
17 mailtjes voller is - is dat een slecht teken:
Diagnose: E-Mail-Stress.
Fluks begonnen met het opruimen van al mijn mappen - submappen - verborgen mappen -
persoonlijke mappen - zoekmappen - aflegmappen - verzonden items - bijna verzonden items -
verzonden-items-waar-je-meteen-na-het-klikken-spijt-van-hebt - gefilterde items - items-met-bijlage - ongelezen items en beter-niet-te-lezen-items - ongewenste mail-mappen -
verwijderde-mail-die-niet-weg-is-mappen....................en zo nog 37
meer-of-minder onduidelijke digitale uitvindsels..............zakt de moed mij in de schoenen.
Een normaal mens zou daar gek van worden.
Vroeger.
Vroeger was alles beter.
Toen had je nog Outlook Express.
En dat snapte ik. En dat programma mij.
hou ik het gevoel
dat "zij" daar aan de andere kant van mijn beeldscherm beslissen
hoe ik mijn digitale leven moet leiden (lijden)
En als ik niet doe
wat "zij" zeggen
verdwijnen
- als straf -
100-en zorgvuldig bewaarde
e-mails
in
Het Grote Digitale Niets.
(Google als therapeut) er wel uit te komen.
Helaas. Zulkse informatie vergroot mijn probleem alleen maar.
http://computerworld.nl/article/559/10x-outlook-ellende---en-de-oplossingen/3.html
of
google > emailstress
Klik op de link om ze te lezen.
Klik op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm om terug te komen op dit blog.
Kent u dat gevoel ?
Dat je iemand iets wilt uitleggen en het dan
steeds ingewikkelder gaat uitleggen
tot het zó ingewikkeld is uitgelegd
dat het nog onduidelijker is dan toen je ermee begon ?
Kent u dat gevoel ?
Dat je een feestje gaat organiseren
en de organisatie dan zó ingewikkeld maakt dat
dat een doel op zich wordt en je feestje mislukt ?
Kent u dat gevoel ?
Dat u zich moet aanpassen aan wat een ander voor u bedacht heeftmaar dat het niet wil "klikken" in je kop zodat je maar
achter de feiten aan blijft hollen.
Nou. Dat gevoel dus.
Vroeger had ik een bureau.
Links stond het bakje "IN" (meestal vol)
rechts het bakje "UIT" (meestal leeg)
en daartussenin zat ik met stapels voor mijn neus
waarvan meestetijds geen idee van
wat-waarom-hoe-wanneer-hoelang en hoe-goed.
Dát wil ik terug.
Een E-Mail-programma dat aan mij vraagt:
En meneer evodammer - hoe had u het gehad willen hebben ?
Maar dat zal wel heel erg uit de tijd zijn.
En als dat niet zo is
ben ik het zelf.
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
