Zwerfvuil Maaien 2

zesstedenweg 2011 09 29

Ruim een week geleden
 vond en fotografeerde ik
een stuk gipsplaat
in het gras van de Zesstedenweg.

Het lag er - gezien het verkleurde gras eronder -
al bijvoorbeeld een week.

Niks bijzonders.

Maar waarom blijft het dan
in mijn hoofd rondspoken ?

Zesstedenweg 2011 10 05

Weer een week later
ziet dat er dan zo uit:


Een ongelukje kan gebeuren.

Maar dit geeft aan
dat het
met het opruimen van zwerfafval
in onze gemeente
slecht gesteld is
als het er twee weken blijft liggen.

Wie loopt/fietst/rijdt er - professioneel gezien - in die twee weken langs en denkt:
Dat ligt daar goed of Dat is niet van mij of Dat is niet mijn probleem
(of denkt helemaal niks)

Vervolgens komt de grasmaaier en die rost er zó overheen.

Nou zou ik nog kunnen denken dat dat óók per ongeluk is
maar helaas: het is standaard praktijk.
Ook als het plastic - hout- metaal - papier - glas - kleding of kinderspeelgoed is:
de grasmaaier verpulvert alles. (behalve stenen -die ziet hij dan weer wel want dat kost hem een mes)

Het is natuurlijk ook geen gezicht.

Sterker nog:
het slechte voorbeeld
van onze eigen lokale overheid
(die we wel betalen om op te ruimen)
en een aansporing voor mensen
om hun afval ook maar
in de openbare ruimte te dumpen.
Who cares ? Hullie doen het óók !

Zwerfafval maaien. Het zal je werk maar wezen.

Zwerfafval opruimen blijft
als je te lui bent om van je machine te komen
of er tenminste omheen maaien
een gevalletje: 
"Dat is mijn werk niet" 


Zwerfafval maaien is ook een manier om er
- schijnbaar - vanaf te komen.
Blijven maaien tot je het niet meer ziet.
Geloof het of niet maar het is standaard
zwerf-afval-verwijder-beleid.

In onze visueel-ingestelde maatschappij is
uit-het-oog vaak ook uit-het-hart.

Daarom gooien domme mensen - intuïtief -
dingen in de bosjes of in het water.
Ze zien het niet meer. Dus is het "weg".

Een bij kinderen tot 6 jaar
volgens de Wet van Piaget
gebruikelijk denkpatroon.
(ook wel het spelletje "kiekeboe" genoemd)

Helaas.
Wat je niet meer ziet
is er nog wel.
Blijvend.
Gefragmenteerd afval vormt
een steeds groter bestandsdeel van onze bodem.
En het verspreidt zich. Hoe kleiner hoe verder.

Tot het moment komt
dat we het zelf weer gaan opeten
omdat het in het (grond)water - in dieren
of op landbouwgebieden terecht komt.


Je eigen - niet natuurlijk te verwerken - afval
ook weer opeten !
Onze toekomst.

Onze-Lieve-Heer moet daar heel erg om lachen.

Hij heeft het altijd raar gevonden
dat wij ons een slagje superieurder voelden
dan de door Hem
zo kundig en liefdevol geschapen beesten.

Alleen Hij weet of dat ooit terecht zal blijken.



evodammer schreef al eerder over dit onderwerp:
http://evodammer.blogspot.com/2011/08/zwerfvuil-maaien.html