Dromen

Toen mijn ouders in 1947 trouwden

gingen ze bij hún ouders op zolder wonen.

Dat was toen heel gebruikelijk.
Onvermijdelijk.

Er was een verschrikkelijke woningnood
in Nederland

dus veel andere opties waren er meestal niet.

Behalve dan dat je met een of meer kinderen

hoger op de urgentie-lijst kwam.

Zo geschiedde.

5 jaar en twee-en-een-half kind later
kregen ze een eigen "huis"

3-hoog achter in een volksbuurt 

maar ze waren er rijk mee
Een droom kwam uit.

En daarna is gebouwd. Veel gebouwd. 

Woningnood - Grote Gezinnen

 - slopen onbewoonbaar verklaarde woningen

( onverklaarbaar bewoonde woningen)

opknappen oude wijken.

Hele steden. Hele wijken. 

Elke m2 grond was goed voor nóg een hokkie.

Nederland is al 50 jaar doordrenkt 

van het idee
dat we moeten bouwen-bouwen-bouwen

Zó erg zelfs dat we blind zijn geworden
voor het feit

dat er genoeg huizen
 ( en kantoren en bedrijfsruimtes) zijn

en dat we nu niet meer bouwen
omdat er woningnood is

maar
omdat we niet meer kunnen stoppen.

Bouwen is een gewoonte geworden.

Een achterhaald geloof.

Een verslaving.
De droom werd een nachtmerrie.

De wachtlijst voor ons nieuwste bouwmaffia-speeltje
 - De Broecknauw -
is - wonderlijkerwijs - opgelost
en iedereen
wordt nu uitgenodigd
zich in te schrijven.
(ook als ze even verderop een huis
of soms zelfs twee huizen achterlaten)

Een project dat hier lokaal
een hoog "moe'k-ook-hè-"gehalte heeft gekregen.

Vijf jaar geleden hadden we het nog over "starters
en "zielige zolderkamertjesbewoners"
die niet bij papa&mama weg konden komen.
Dat mag je nu geloof ik niet meer zeggen.
Die droom is wel uit.

Heb ik altijd een beetje gek gevonden
Waar ik vandaan kom heeft alle jeugd
een - soms zelfs wel twee - huizen "gevonden"
Zou het een mentale kwestie zijn ?
Een soort geestelijke (boven-kamer-woning-)-nood ?

Gemeentebreed staan er ruim 700 woningen leeg.

En more-to-come.

De prijzen te hoog. Marktconform is een leugen.

Na een decennium van "inbreien"
(op alle lege plekken weer appartementen plempen)
keert de wal het schip.

Allerlei projecten liggen stil. 

Of heten "vertraagd".

De Pastorie-tuin - Korsnäs - Tase - De Lange Weeren.

Er zit geen toekomst meer in.
De prachtige plannen en ronkende aankondigingen
zijn terug in hun droom-fase

De vergrijzing (in onze gemeente landelijk het hoogst) 

doet de rest.

Gegokt - misgegokt.

Je kunt als bouwbedrijf of als werknemer in de bouw

niet zelf zeggen: we stoppen ermee.

Dat zou ook raar zijn.

De schoorsteen moet blijven roken.

Ook al komt er nog slechts een klein sliertje vage rook uit:

zolang 'ie brandt brandt 'ie.

Dus zullen bouwbedrijven alles in het werk stellen 

om te kunnen blijven bestaan.

Ook als dat leugens - list &bedrog met zich meebrengt.

Een voorbeeldje ?

Een wethouder die brutaalweg zegt dat "overal in Nederland de bouw stil-ligt of klappen krijgt

behalve "hier op Volendam"

Ja hoor. En dat geloven wij.

Dream on.

Dus:

Bouwen voor leegstand.

Bouwen om de economie (lees  lokale bouwbedrijven) aan de gang te houden

Bouwen omdat het geld er al in zit (grond) en de investeringen 

- ten koste van wie of wat dan ook - moeten renderen.

Bouwen voor de belangen van de bouwer c.s. - de bank en de speculant.

Die hun lat steeds lager moeten leggen.

Een projectontwikkelaar is tegenwoordig al blij als er 30% aan opties is.

Linksom- of rechtsom blijft het een route-richting-ravijn

Het is alleen nog het spel wie er als eersten indonderen

en dan volgt de rest vanzelf.

Bouwers - architecten - stads-ontwikkelaars en project-ontwikkelaars e.a.

zullen in therapie moeten.

Zich omscholen tot slopers

woningbouw-afval-recyclers

en natuurherstellers.

Maar dat zie ik ze niet meteen doen.

Misschien eerst een cursusje Durf-Te-Dromen doen ?

En wij zullen moeten afkicken van een paar hele vreemde materiële ideeën.

Een paar jaar geleden 

nam een bewoonster van Edam 

het initiatief

 om bloemen te zaaien 

op het Korsnäs-terrein

(net als in het Middengebied 

30 jaar geleden)

Ik heb meegedaan 

maar nooit meer wat teruggezien

(hele droge lange zomer)

Maar het idee was geweldig.

Als we dit stukje Edam nou eens met rust lieten ?
En net als "Heemtuin Tase" een betere toekomst gunnen dan asfalt&beton
http://evodammer.blogspot.com/2011/08/tase-2.html
(klik op deze link om dit blog te lezen.
kom terug in dit blog door te klikken op het terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm)

Vanmiddag viel me op dat hier een prachtig bos-in-wording aan het ontstaan is.

Afblijven en Moeder Natuur haar zegenrijke werk laten doen.

Tussen de ruïnes (alle fundamenten zitten nog in de grond)

en ondanks de zwaar vervuilde grond
(dat gaat nog een hoop gedoe geven)  is het- nu al- een pracht.
Maak er iets spannends van !

Evodammer is een dromer
Maar - wakker - ook een realist

Natuurlijk kan dit niet.

Er zijn teveel mensen met teveel belangen (lees: geld) die willen/moeten/kunnen blijven bouwen.

En omdat het hún belangen zijn
hebben wij daar lekker niets over te vertellen.
En omdat we het geld dat we "verdienden" met de verkoop van de grond
( - oh-oh-oh-wat-zijn-de-lokale-belastingen-toch-laag )
al hebben opgemaakt.

En er zijn nog teveel mensen die denken dat ze alles "op nieuw"moeten hebben.
Omdat ze dan gelukkiger zouden zijn.
Zich niet afvragend wie - welke prijs - daarvoor gaat betalen.

Er is geen schrijnend tekort aan woningen meer.

Er is tekort aan ruimte en groen en rust voor onze toekomst.

Maar het grootste tekort zal zijn:
een catastrofaal gebrek aan visie en lef
om die toekomst te willen zien.

De koek is op.

De cirkel is rond

De droom voorbij.

Tijd voor een nieuwe.

edamvolendamdigitaal@xs4all.nl