 |
| Hoe deze kast er uitzag vóór het schoonmaken kunt u zien in het blog van 19 maart 2011 Nou nog een likje verf. |
Ik zit op mijn knieen een facilitaire kast
te ontdoen van graffiti en wildplak
als een langsfietsende meneer mij toeroept
Doe je dat thuis ook ?
Je lacht wat - je roept wat terug - en gaat door.
Ik zit vrijwillig en uit enthousiasme
het werk voor / van anderen te doen
en dan heb ik niet zo'n behoefte aan bijdehandjes
(die quasi-humoristisch-maar-ondertussen)
wel dingen roepen maar naar mijn inschatting
niet vallen in de categorie: handjes laten wapperen.
En even voor de goede orde: deze meneer was de enige
die wat ongelukkig reageerde.
Alle vele andere reacties waren positief.
Tot en met een fan die iets lekkers kwam brengen omdat ze bedacht had dat ik van dat gekrab&gepoets&geboen
wel honger zou hebben gekregen. Hoe lief kun je zijn ?!
Terugfietsend naar huis knaagt het toch.
Want...........nee.........bij mij thuis is het niet écht een showroom
Gezellig: ja. Ordelijk: min-of-meer. Maar écht netjes..............nee.
Dus de opmerking: Doe je dat thuis ook ? is misschien niet aardig maar wél realistisch.
Het is lente, dus tijd voor een grote schoonmaak.
Te beginnen met de zolder.
Na 3 mislukte pogingen
(radeloos - redeloos en reddeloos
in het rond kijken
en geen idee waar te beginnen)
voel ik mij een gevalletje
"verslaafd-aan-verzamelen"
(SBS6 op woensdagavond)
Toch begint de schoonmaak-kriebel
te komen. Ik kan 'm voelen.
Er ligt ook genoeg.
De kerstspullen weer op de kerstspullenplank te leggen.
Een stapel tuinstoel-kussens in de tuinstoel-kussens-kast
Een oud beeldscherm, bijbehorende PC en toetsenborden:
kunnen weg. (de '90-er jaren zijn nu echt voorbij)
Nu beginnen de zin - de aardigheid en het overzicht te komen.
Het borrelt en bruist in mij. We gáán ervoor.
Een berg tijdschriften en een lege doos.
Die kunnen samenwerken richting papiercontainer
Een oude wekkerradio op batterijen - oi - die is misschien nog wel eens handig op de klusplek
Een wereldontvanger. Wererldontvanger ? Wat is dat eigenlijk ? Kan ik niets mee.
Een schilderij - een stapel CD's van onbekende herkomst - wat rare houtjes&touwtjes.
Opeens zit de "schwung" erin.
Ik ben in mijn element. Wie houdt mij nu nog tegen ?!
Waarom een stapel lege kleerhangertjes in de hoek ? Kleerhangers moeten hangen. Toch ?!
Wat doet die doos met ski-schoenen (in geen jaren sneeuw gezien) daar ?
Dooie plantjes in de vensterbank. Rare stapeltjes her&der.
Vreemde dozen. Overal verouderde misschien-nog-iets-mee-te-doen-dingen.
Een doos gebruiks-aanwijzingen en garantie-bewijzen van apparaten die allang niet meer bestaan.
Een overlijdenskaart van een oude oom. Goh. Is dat alweer zólang geleden ?
Dit project
ga ik niet
in een dag goed krijgen
En daarna zijn er
nog een paar andere lokaties
(garage - rommelkamer - diepe kast)
Maar als er volgende keer iemand tegen mij zegt: Doe je dat thuis ook ?
kan ik zeggen: Ja. Dat doe ik thuis ook.
Vorige week stond er een mooie column van Nico van Straalen in het NHD
Daarin had hij het over de Homo abiciens (de weggooiende mens)
die nog moet door-evolueren naar een Homo purgator (de opruimende mens)
Als ik na een paar uur doorploeteren de stapel "kan weg"
als een nog te scheiden en daarna weg te brengen berg bekijk
voel ik mij een Homo Exitus > een afscheid-nemend mens.
Als ik na een paar uur doorploeteren de stapel "kan weg"
als een nog te scheiden en daarna weg te brengen berg bekijk
voel ik mij een Homo Exitus > een afscheid-nemend mens.
Ook al in de lente-schoonmaak-sfeer
of
ook van mening dat hoe-groter-je-woont-hoe-meer-troep-je-bewaart
of
365 dagen per jaar alles-op-orde ?
