Verdronken vlinder.
Het zal komen omdat ik zelf nog wel eens met een gitaar in mijn handen zit.
Dan héb je méér met zo'n beeld.
Zo te sterven op het water met je vleugels van papier
Zomaar drijven, na het vliegen in de wolken drijf je hier
Met je kleuren die vervagen
Zonder zoeken zonder vragen
Eindelijk voor altijd rusten
De schrijver van dit prachtige lied en de vertolker ervan
hadden het over een vlinder die uit-gevlinderd was
Dit plaatje raakt ook een tere snaar in de ziel.
Een muzikant die uit-gemuzikant is.
Kun je zó boos zijn op je gitaarjuf
of
zó gefrustreerd dat je vingers niet willen wat je hoofd wil
of
zó gekleineerd omdat je nog niet als Boudewijn klonk ?
Muziek is van alle tijden voor alle mensen.
Een universele taal van de eerste tot de laatste toon.
Een verdronken gitaar-carrière hoort niet in de sloot.
