Een gouden regel in de reclamewereld. Psychologie.
Mensen passeren een reclame-uiting en kijken niet, maar zien 'm wel.
Elke keer als iemand langkomt registreren zijn/haar hersens
het onveranderd zijn van die omgeving (de reclame staat er nog)
en bevestigen daarmee automatisch het oorspronkelijke bericht.
Concreet: ik zie die reclame niet, maar elke keer als ik langskom
herbevestigen mijn hersens dat bijvoorbeeld Jan Smit iets met
onderbroekenmode doet.
Zo werkt graffiti ook.
We denken dat we het niet zien. Maar het be-invloedt ons.
Elke keer weer. Of we willen of niet
Dit hakenkruis heeft er nu wel lang genoeg "reclame" gemaakt.
Na vruchteloze pogingen om communicatie met omwonenden hierover te krijgen
en twee verzoeken aan de gemeente (beiden nooit meer iets van gehoord)
dacht ik: "dan moet het er maar van komen".
Principes zijn mooie dingen want ze bieden veel mogelijkheden.
Ik begon hier ook aan omdat ik in de krant vanmorgen
een mooi verslag las over de "Vogelaarwijken".
Zo verguisd en weggezet maar toch resultaat.
Een van de punten in dat interview is dat het schoon&netjes zijn
van een buurt een wezenlijke bijdrage levert aan de veiligheids-
en geluksgevoelens van de bewoners. En bijvoorbeeld aan de
opvoeding van kinderen die er wonen. Niet onbelangrijk dunkt mij.
Is "De Kust" een Vogelaarwijkje ?
Tja.....kweenie...........nog niet maar een beetje al wel.
't Wegpoetsen van zo'n swastika bleek een klusje van niks.
En het resultaat is goed.
Zouden we in de rest van de wereld ook moeten doen.
't Blijft heel apart dat er - terwijl jij daar op je knieën ligt te poetsen
en te boenen wel zo'n 25 mensen langslopen/langsfietsen die niet reageren.
Wat denken ze ? Misschien wel niets. Misschien doet denken hen pijn.
Misschien denkt hun eenzame hersencel wel iets over mij.
Maar ff vragen: "Meneer, wie bent u en waarom doet u dat ?"
of iets complimenteus of zo, zou ik wel op prijs gesteld hebben.
Misschien ben ik ook zelf wel zo'n reclame-uiting waar mensen
niet naar kijken maar die ze wel zien. 'k Hoop 't maar
NB: en dat tasje met oud papier heb ik weer bij de eigenaar m/v
Mensen passeren een reclame-uiting en kijken niet, maar zien 'm wel.
Elke keer als iemand langkomt registreren zijn/haar hersens
het onveranderd zijn van die omgeving (de reclame staat er nog)
en bevestigen daarmee automatisch het oorspronkelijke bericht.
Concreet: ik zie die reclame niet, maar elke keer als ik langskom
herbevestigen mijn hersens dat bijvoorbeeld Jan Smit iets met
onderbroekenmode doet.
Zo werkt graffiti ook.
We denken dat we het niet zien. Maar het be-invloedt ons.
Elke keer weer. Of we willen of niet
Dit hakenkruis heeft er nu wel lang genoeg "reclame" gemaakt.
en twee verzoeken aan de gemeente (beiden nooit meer iets van gehoord)
dacht ik: "dan moet het er maar van komen".
Principes zijn mooie dingen want ze bieden veel mogelijkheden.
Ik begon hier ook aan omdat ik in de krant vanmorgen
een mooi verslag las over de "Vogelaarwijken".
Zo verguisd en weggezet maar toch resultaat.
Een van de punten in dat interview is dat het schoon&netjes zijn
van een buurt een wezenlijke bijdrage levert aan de veiligheids-
en geluksgevoelens van de bewoners. En bijvoorbeeld aan de
opvoeding van kinderen die er wonen. Niet onbelangrijk dunkt mij.
Is "De Kust" een Vogelaarwijkje ?
Tja.....kweenie...........nog niet maar een beetje al wel.
't Wegpoetsen van zo'n swastika bleek een klusje van niks.
En het resultaat is goed.
Zouden we in de rest van de wereld ook moeten doen.
Maar eerst maar eens dicht bij huis: de rest van deze desolate omgeving
kan nog een stuk schoner en mens-vriendelijker.
't Blijft heel apart dat er - terwijl jij daar op je knieën ligt te poetsen
en te boenen wel zo'n 25 mensen langslopen/langsfietsen die niet reageren.
Wat denken ze ? Misschien wel niets. Misschien doet denken hen pijn.
Misschien denkt hun eenzame hersencel wel iets over mij.
Maar ff vragen: "Meneer, wie bent u en waarom doet u dat ?"
of iets complimenteus of zo, zou ik wel op prijs gesteld hebben.
Misschien ben ik ook zelf wel zo'n reclame-uiting waar mensen
niet naar kijken maar die ze wel zien. 'k Hoop 't maar
voor de deur gezet. Niet moeilijk als adresgegevens op de omroepgids en postcode en huisnummer op enveloppen staan. Niet alles is ongeadresseerd reclamedrukwerk. Dommerdje !
Ik kom desgevraagd gratis een
nee-nee sticker
op je brievenbus plakken.
