doen er beter aan dit blog nu weg te klikken.
Bent u daar nog ?
Bij het opruimen van zwerfafval raak je soms gewond.
Niets ernstigs. Maar altijd goed voor wat ziektewinst en extra hypogondrische aandacht.
De oorzaak is meestal glas dat je opruimt en net ff verkeerd beetpakt of onhandig opveegt.
Ook door de grasmaaimachine gefragmenteerde blikjes zijn op dit punt berucht.
al zo vaak voorgenomen
in mijn rijdende werkplaats
een pakje tissues
een flesje jodium
en een paar pleisters
mee te nemen
maar het kwam er niet van.
Ik heb alles mee
in mijn 'bakkie'.
Maar dit niet.
't Zal wel 'spychisch'
(evodammer in de ontkenningsfase )
zijn.
klik op een afbeelding voor een vergroting
voor eventuele infectionele gevolgen.
Na al die jaren op straat
hoop ik immuum te zijn voor zulks.
Tot nog toe met succes.
Vandaag was het weer zover.
Niets ernstigs. Hooguit onhandig.
Sneetje. Beetje bloed.
Niks - bijna niks - aan de
letterlijke&figuurlijke hand.
En dan vind je - bloedend en wel -
100 meter verderop een pleister.
Een aardig gebaar
van deze zwerfvuil-weggooier.
Alsof hij/zij wist dat ik zulks van node was.
Maar toch liever maar niet.
De story of my life: ik heb het allemaal wel voor elkaar
en alles bij de hand maar ik krijg de dingen niet samen.
Wond en pleister hebben hier hun eigen - niet te combineren - universum.
En in dit geval misschien ook wel de mensen die bij wond of pleister horen:
twee werelden die elkaar nooit zullen vinden.
Glas - scherpe plastic - kunststof of metalen voorwerpen - mesjes
ja zelfs occasioneel een injectie-spuit (waar ik dan weer wél héél voorzichtig mee ben):
het hoort allemaal bij zwerfvuil.
evodammer moet maar eens een cursus BHV gaan volgen.
Zou die er ook voor vrijwilligers in mijn klasse zijn ?
De wond is dicht. Je ziet er bijna niets meer van.
Morgen beter met weer een blij&gezond blog.
edamvolendamschoon@telfort.nl
BHV
