een verzameling kroonkurken in het openbaar groen. Het leek mij dat steeds dezelfde persoon op steeds dezelfde plek (en misschien wel steeds hetzelfde moment) een biertje opentrok en met steeds hetzelfde gebaar de kroonkurk weggooide en zo - ongemerkt en ongewild - een verzameling privé-zwerfafval aanleggend.
Ik heb ze toen (we hebben het hier over 2005) op de stoeprand goed in het zicht gelegd in de hoop dat de veroorzaker van dit zwerfvuil de boodschap zou begrijpen. Maar ze verdwenen weer in het openbaar groen of in de goot.
Elke keer als ik langskwam waren ze weer weg. Niet opgeruimd maar - boos ? - teruggegooid in de bosjes of met een voetbeweging in de goot geveegd.
Waar ik ze de week erna dan weer uitviste en ze weer teruglegde in een nieuwe creatie.
Ik heb pijlen gemaakt - gezichten geconstrueerd en vraagtekens achtergelaten
(evodammer is dankzij zijn autistische inslag een in dit geval licht gederangeerde volhouder) maar steeds werden mijn kunstwerken - pogingen tot communicatie - vernield.
Dit heeft maanden geduurd. Ik legde ze neer. Iemand gooide/schopte ze weer weg.
Ik zocht ze weer op en legde ze weer neer.
Het was een spel. Een communicatie zonder woorden. Tegenstander onbekend. Uitslag: gelijk spel.
Uiteindelijk waren al deze kroonkurken
op een dag allemaal écht weg.
Opgeruimd door iemand die het spelletje niet kende
of gewoon netjes van aard is.
Het zal gek klinken maar ik vond het jammer.
Gelukkig kan ik - nu jaren later - in de herkansing.
In de Langemeerstraat trof ik - verspreid over het trottoir - een nieuwe verzameling kroonkurken aan
(auto schoongemaakt ?).
Ik heb ze weer in het zicht gelegd.
Tot twee keer toe zijn ze in de goot geschoven.
(er zijn nog steeds mensen die de goot tussen trottoir en rijweg als een hele grote lange afvalbak beschouwen)
Tot drie keer toe heb ik ze weer op de stoeprand gedrapeerd.
Het spel is op de wagen heet dat.
Klaar voor de start............áf !
Ik ben benieuwd wie mijn tegenspeler m/v
deze keer is en hoelang we het gaan volhouden om
dit afval niet op te ruimen maar er - elke keer als mijn tegenstander of ik langskomen - weer mee aan het spelen te slaan. Ik zoek ze op en leg ze neer. Hij/zij schopt ze weg.
Ach ja. De een ligt lui met een boek aan het strand - de ander tuurt uren naar een niet-bewegende dobber in het water - spot vliegtuigen - spaart suikerzakjes of macrameet bloemmotieven. Evodammer speelt met kroonkurken.
Iedere gek zijn eigen lek&gebrek
Ieder zijn hobby.
Ik noem het Street-Art.
Of zou het allemaal een therapeutisch doel dienen ?
edamvolendamschoon@telfort.nl
