De Stadskrant is goed bezig.
Journaliste Grietje De Heer heeft een serie prachtige artikelen geschreven
over het wel&wee in De Meermin. Dankzij de prettige medewerking van de redactie
van De Stadskrant mag ik het ook hier plaatsen. Want ik word genoemd !
van De Stadskrant mag ik het ook hier plaatsen. Want ik word genoemd !
In deze editie deel 10 alweer. Een bezoek aan een informele muzikale middag.
Een van de langstlopende activiteiten in de Meermin is het zingen op vrijdag. Al bijna twintig jaar worden elke twee weken liedjes uit vervlogen tijden luidkeels meegezongen door een grote groep bewoners. De sneeuwval van een winterse vrijdagmiddag begin december zorgt ervoor dat de middag wat rommelig verloopt, maar gezellig is het toch.
Normaal gesproken wordt de zingmiddag begeleid door Willy van de Ende en Gré Visser, maar beiden konden niet aanwezig zijn. Het plotselinge winterweer was hier deels de schuldige van. Gelukkig is Nel van Dijk bereid geweest te komen invallen. “Meestal ben ik hier eenmaal per week, maar als het nodig is, kom ik vaker. Ik woon hier om de hoek, dus ik ben er zo. De mensen vinden het gezellig, daar doe je het voor.”
Deze activiteit is bijna twintig jaar geleden begonnen door Willy van de Ende samen met Cor Koblens op piano. Een kleine tien jaar geleden sloot Fred Seeboldt zich aan met gitaar bij de muzikale begeleiding en sindsdien staat de middag bekend als: Zingen met Cor en Fred. Fred Seeboldt licht toe: “Toen ik begon kende ik maar 20 liedjes, Cor daarentegen kent echt alles. Je hoeft maar een woord te zeggen en hij weet de schrijver van het lied, de titel en de tekst. Het klikte eigenlijk meteen tussen ons en we hebben al die tijd met heel veel plezier samen gespeeld. Cor is door omstandigheden gedwongen er nu mee te stoppen. Nu zijn we dus op zoek naar nieuwe muzikanten.”
Blij gevoel
Er is alvast versterking gevonden die eens per maand kan meespelen, Bob Ross, naar eigen zeggen niet te verwarren met de kunstenaar, de vaste pianist van een verzorgingstehuis in Purmerend. Bob: “Ik speel anders in de Viervorst in Purmerend. Ik ken Fred via het muzikantenwereldje en ik hoorde dat ze hier omhoog zaten. Het is grappig om op te merken dat de liedjes die gespeeld worden enorm verschillen per tehuis. In Purmerend zitten meer Amsterdammers en daarom worden er meer Jordanese liedjes gespeeld. Voordat ik hier in de Meermin speelde, had ik nog niet eerder gehoord van een liedje als Mooi Edam. Het is erg leuk om te doen, je komt er altijd weer met een blij gevoel thuis.”
Doe Maar
Zingen is behalve gezellig ook erg gezond. Fred: “Dit zijn allemaal liedjes uit hun jeugd, dus het is voor de bewoners goed als een geheugentraining. Het lezen van de teksten en bladeren in het boek is goed als training en zingen is tevens een goede ademhalingsoefening. Het is vooral ook een sociale activiteit, ze zitten lekker onderling te geiten. Deze oude liedjes zullen ooit waarschijnlijk verloren gaan. Mijn generatie zal weer wat anders zingen zoals Boudewijn de Groot en Doe Maar.”
Er is alvast versterking gevonden die eens per maand kan meespelen, Bob Ross, naar eigen zeggen niet te verwarren met de kunstenaar, de vaste pianist van een verzorgingstehuis in Purmerend. Bob: “Ik speel anders in de Viervorst in Purmerend. Ik ken Fred via het muzikantenwereldje en ik hoorde dat ze hier omhoog zaten. Het is grappig om op te merken dat de liedjes die gespeeld worden enorm verschillen per tehuis. In Purmerend zitten meer Amsterdammers en daarom worden er meer Jordanese liedjes gespeeld. Voordat ik hier in de Meermin speelde, had ik nog niet eerder gehoord van een liedje als Mooi Edam. Het is erg leuk om te doen, je komt er altijd weer met een blij gevoel thuis.”
Doe Maar
Zingen is behalve gezellig ook erg gezond. Fred: “Dit zijn allemaal liedjes uit hun jeugd, dus het is voor de bewoners goed als een geheugentraining. Het lezen van de teksten en bladeren in het boek is goed als training en zingen is tevens een goede ademhalingsoefening. Het is vooral ook een sociale activiteit, ze zitten lekker onderling te geiten. Deze oude liedjes zullen ooit waarschijnlijk verloren gaan. Mijn generatie zal weer wat anders zingen zoals Boudewijn de Groot en Doe Maar.”
‘Het Dorp’
De bewoners zitten aan twee lange tafels. De ene groep is iets fanatieker met meezingen dan de andere groep, waar hier en daar wordt gekletst. Er zijn mensen die komen zingen, anderen komen meeluisteren. Het zingen gebeurt aan de hand van een dikke map vol teksten. Vooraf wordt het nummer geroepen van het liedje dat gezongen zal worden. Het is even zoeken, maar als iedereen de juiste pagina voor zich heeft, wordt er ingezet. Liedjes zoals ‘Daar was laatst een meisje loos’, ‘Daar zijn de Appeltjes van Oranje weer’ en ‘Het Dorp’. Een enthousiast meezingende bewoner: “Ik ben altijd bij het zingen, dat geeft namelijk veel vrolijkheid.”
De bewoners zitten aan twee lange tafels. De ene groep is iets fanatieker met meezingen dan de andere groep, waar hier en daar wordt gekletst. Er zijn mensen die komen zingen, anderen komen meeluisteren. Het zingen gebeurt aan de hand van een dikke map vol teksten. Vooraf wordt het nummer geroepen van het liedje dat gezongen zal worden. Het is even zoeken, maar als iedereen de juiste pagina voor zich heeft, wordt er ingezet. Liedjes zoals ‘Daar was laatst een meisje loos’, ‘Daar zijn de Appeltjes van Oranje weer’ en ‘Het Dorp’. Een enthousiast meezingende bewoner: “Ik ben altijd bij het zingen, dat geeft namelijk veel vrolijkheid.”
Postcodeloterij
De map bestaat uit bijna 160 verschillende nummers. Elke keer worden er tien achter elkaar gezongen, zodat alle liedjes per jaar twee keer aan bod komen. De totstandkoming van deze map is te danken aan twee bewoners. In 2010 moest er een nieuwe piano komen. Toevallig had een van de vaste bezoekers van de zingmiddag, Mevrouw Posch een geldbedrag gewonnen in de Postcodeloterij. Ze wilde daar een deel van aan De Meermin schenken zodat er een nieuwe piano aangeschaft kon worden. Op dat moment kwam toevallig Mevrouw Houtlosser in de Meermin wonen. Zij was in het bezit van een goede piano en wilde die graag meenemen.
Prachtige boeken
Mevrouw Houtlosser: “Mijn kleinkinderen spelen geen piano daarom is hij met mij meegekomen. Nu kan ik er nog steeds van genieten!” Dankzij de schenking van Mevrouw Posch kon, wat ooit begon als een bundel papiertjes en de door diverse AB-ers gemaakte boeken, een nog mooiere en grotere serie prachtige boeken worden. De liedjes zijn door Hans Hofman en Marieke Zuidervaart geïllustreerd. Mevrouw Posch: “Ik ben echt dol op zingen. we missen Cor wel, hij kan zo prachtig spelen! Ik vind het nog steeds jammer dat ik niet met hem op de foto sta.”
De map bestaat uit bijna 160 verschillende nummers. Elke keer worden er tien achter elkaar gezongen, zodat alle liedjes per jaar twee keer aan bod komen. De totstandkoming van deze map is te danken aan twee bewoners. In 2010 moest er een nieuwe piano komen. Toevallig had een van de vaste bezoekers van de zingmiddag, Mevrouw Posch een geldbedrag gewonnen in de Postcodeloterij. Ze wilde daar een deel van aan De Meermin schenken zodat er een nieuwe piano aangeschaft kon worden. Op dat moment kwam toevallig Mevrouw Houtlosser in de Meermin wonen. Zij was in het bezit van een goede piano en wilde die graag meenemen.
Prachtige boeken
Mevrouw Houtlosser: “Mijn kleinkinderen spelen geen piano daarom is hij met mij meegekomen. Nu kan ik er nog steeds van genieten!” Dankzij de schenking van Mevrouw Posch kon, wat ooit begon als een bundel papiertjes en de door diverse AB-ers gemaakte boeken, een nog mooiere en grotere serie prachtige boeken worden. De liedjes zijn door Hans Hofman en Marieke Zuidervaart geïllustreerd. Mevrouw Posch: “Ik ben echt dol op zingen. we missen Cor wel, hij kan zo prachtig spelen! Ik vind het nog steeds jammer dat ik niet met hem op de foto sta.”
‘Mooi Volendam’
Voor de onderbreking wordt nog ‘Droomland’ en ‘Viva Espana’ gezongen. De pauze begint en Bob en Fred zetten ‘Lekker bakkie koffie’ in, terwijl de bewoners een advocaatje met slagroom krijgen uitgedeeld om de stembanden te smeren. Na de pauze mogen er verzoeknummers worden ingediend. Fred kiest zijn eigen favoriet: ‘De natuur ligt in dromen verzonken’ en Mevrouw Houtlosser kiest voor In het ‘Groende Dal’. De middag wordt zoals altijd afgesloten door eerst ‘Mooi Volendam’ en vervolgens ‘Mooi Edam’ te zingen.
Voor de onderbreking wordt nog ‘Droomland’ en ‘Viva Espana’ gezongen. De pauze begint en Bob en Fred zetten ‘Lekker bakkie koffie’ in, terwijl de bewoners een advocaatje met slagroom krijgen uitgedeeld om de stembanden te smeren. Na de pauze mogen er verzoeknummers worden ingediend. Fred kiest zijn eigen favoriet: ‘De natuur ligt in dromen verzonken’ en Mevrouw Houtlosser kiest voor In het ‘Groende Dal’. De middag wordt zoals altijd afgesloten door eerst ‘Mooi Volendam’ en vervolgens ‘Mooi Edam’ te zingen.
