Een uitdrukking van vroeger.
Ik weet ook niet waarom ik daar aan moest denken toen ik dit zag in het Gouwtje.
Wel heel apart: een oorspronkelijke bewoner die zijn levens-(s)lo(o()tje
heeft verruild voor de vissenhemel
en een exoot die eigenlijk niet eens in het water hoort
en al dood was vóór hij werd geboren - want van plastic.
Een rare combinatie. Een vreemd toeval dat ze zo bij elkaar liggen.
Toch straalt deze foto - vind ik - een soort van rust en vredige harmonie uit.
Ze liggen hier zo samen - totaal verschillend en toch hetzelfde.
Het is zoals de dingen gaan - het is zoals het is.
Hun lot is uiteindelijk
een soort van hetzelfde.
De een gaat natuurlijk op in het grote geheel
en wordt voedsel
voor andere planten en waterdieren
De ander gaat - eenmaal gevangen -
als drijf-zwerf-afval eerst in de afvalemmer
daarna in de plastic-container
en zal uiteindelijk in de plastic-fabriek
- ook als voedsel -
voor de plastic-dingen-maak-machine eindigen
of tot energie gemaakt in de verbrandingsoven.
De kans dat ze ooit weer een vis worden lijkt mij klein
maar gelukkig ga ik daar niet over.
edamvolendamschoon@telfort.nl
NB. Als dit plastic was blijven liggen was het op den duur wel verteerd. Uiteengevallen in piepkleine stukjes. Die daarna in onze voedselketen terechtkomen. Dan is zo'n plastic vis uiteindelijk toch - net als zijn organische lotgenoot - voedsel.
