woensdag 8 mei 2013

Bling Bing




8 mei 2013
                                                         Bron: Peter Louter  -  http://hardewoorden.blogspot.nl











Ex-wethouder
Wim Runderkamp
volgens zelfgekozen
bling-imago








Soms is het verweer van mensen zo onhandig dat het vermakelijk wordt.
Ex wethouder Wim Runderkamp (VD|80) ziet zichzelf nog wel weer in de politieke terugkeren, zegt hij in een interview met het NHD. De journalist heeft hem geen enkele kritische vraag gesteld en zo de geplaagde ex-wethouder de kans gegeven om een ‘niets aan de hand show’ op te voeren waarin       
iedere reflectie op het gebeurde ontbreekt.

Maar is zijn public relations offensief geloofwaardig?
Wie het Bing-rapport goed heeft gelezen, kan de conclusie trekken
dat de ex-wethouder een bord voor zijn kop heeft.

Zijn allereerste verweer bij het begin van deze affaire –dat de stichting PVE slapend was en niet actief - is een leugen gebleken. De rapporteurs van integriteitsonderzoeker Bing hebben verzuimd dat expliciet te vermelden. Dat hij nagelaten heeft zijn betrokkenheid bij de stichting PVE te melden, wordt hem formeel aangerekend. Uit de rapportage van Bing blijkt echter dat men intern op het Stadskantoor uitstekend op de hoogte was van die betrokkenheid en hem zelfs daar regelmatig aan herinnerd had.
Het ging in feite dan ook niet om die betrokkenheid, maar om de wijze waarop hij daar
als wethouder mee om is gegaan.

Het rapport van Bing is geformuleerd aan de hand van de vraagstelling van het Presidium. Dat betekent dat er nog heel wat losse einden zijn overgebleven. Wie het letterlijk verwoord verweer van de ex-wethouder in het rapport leest, kan gemakkelijk het verschil zien tussen de werkelijkheid en wat de interne advocaat van de ex-wethouder daarvan gemaakt heeft.

In mijn vorige Kladblok schreef ik al dat in ieder van ons een advocaat aanwezig is die zo nodig liegt, bedriegt, verdraait en manipuleert als onze reputatie in het gedrang komt. Zo’n advocaat neemt het karakter aan van de persoon voor wiens reputatie hij opkomt. Het karakter van de ex-wethouder heb ik al eens eerder beschreven. Zijn eigenliefde en eigenwaan is groter dan een functie als wethouder kan dragen en zijn dadendrang is groter dan zijn persoon kan dragen. Datgene wat hij in zijn verbeelding is, kan hij niet waarmaken. Hij zal de laatste zijn die dat door heeft.

De persoonlijke tragiek heeft een politieke component. Voor zijn partij, VD|80, is het vervelend om op zo’n manier een wethouder te verliezen. Dat vergt het beperken van de schade en VD|80 deed dat met een publicatie van bestuur en fractie in de Nivo van 1 mei 2013. Daarin wordt het vertrek van hun wethouder gepresenteerd als een verlies voor de gemeenschap. Het Bing-rapport wordt verongelijkt samengevat in de formaliteit van het niet vermelden van een nevenfunctie. De ondernemers van het Europaplein krijgen weer de zwarte piet omdat zij de schijn van belangenverstrengeling hebben ingebracht, om hun eigen standpunt te onderbouwen.

Het zou mij niet verbazen als de tekst van dit artikel door de ex-wethouder zelf zou zijn geschreven.
De tekst is van het begin tot het eind public relations voor het imago van de vertrokken wethouder.
De wethouder als onschuldige, de betrokken wethouder als verlies voor de samenleving, de wethouder als slachtoffer van de ‘oendernemers’ van het Europaplein, de wethouder die ten onrechte gestruikeld is over het onschuldige feit van het niet vermelden van een ‘slapende’ nevenfunctie.

VD|80 presenteert zich hiermee naar buiten als een partij die volledig achter ‘us Wum’ blijft staan.
Dat lijkt me niet erg verstandig. Dat betekent dat ze geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor wat er fout is gegaan. Het betekent ook dat ze geen afstand neemt van wat de ex-wethouder aan geheugenverlies, hele en halve onwaarheden en pure roddel heeft gepresenteerd ter zijner verdediging. Daarmee heeft de partij zich laten meeslepen in het te beperkte integriteitsbesef van hun ex-wethouder. Daarmee maakt ze de hele vertoning nog gênanter en dwazer dan die al was. Het heeft tot gevolg gehad dat het als geheim bestempelde rapport van Bing nu op straat ligt.

De integriteit van bestuurders is het belangrijkste goed van een democratie. Het is het fundament van het vertrouwen van burgers. Nu het Bing-rapport publiek is gemaakt, ondermijnt dat
het public relations-offensief van de ex-wethouder en het bestuur en de fractie van zijn partij.
De onluisterende waarheid van het rapport verdringt de armzalige leugens.

VD|80 is terechtgekomen in de maalstroom van haar eigen armzaligheid. Bij het gebrek aan daadkracht bij het bestuur en ledenraad, het gebrek aan afstand tussen fractie en bestuurders dient de dominante aanwezigheid binnen de partij van wethouder Marisa Kes te worden betrokken. Haar dadendrang is al lang niet meer te vereenzelvigen met het motto van de partij: ‘De burger weer krachtig’.
Haar oprechtheid en transparantie in de kwestie ‘reconstructie Dorpshart’ valt serieus te betwijfelen. Binnen de partij trekt ze aan alle touwtjes. Haar wil is wet.

VD|80 zit op een route naar de afgrond.
Maar net als de ex-wethouder was ze vooraf voldoende gewaarschuwd.
                                                                                             
                                                                                           


Imago ex-wethouder Runderkamp
na het BING-rapport