3 april 2013
Wie de
politieke situatie in deze gemeente niet kent, zet ik met zo’n titel snel op
het verkeerde been. Edam-Volendam heeft geen rode wethouder in de politieke betekenis van die kleur.
Er zit in
het college van burgemeester en wethouders wel een wethouder van de PvdA. Die
zou je alleen nog maar rood kunnen noemen als hij zich eindelijk eens
doodschaamt. De PvdA in de gemeente is gewoon een belangenclub van de
grachtengordelelite van Edam. De belangenclub van mensen die graag in een oud
huis in de historische kern van Edam wonen. Die protesteren al als een
parkeerpaaltje er te modern uit ziet. Verder zegt de PvdA tegen verkiezingstijd
altijd iets aardigs over moslims en dat verzekert ze weer van de stemmen van de
vele Marokkanen die in Edam wonen.
De rode
wethouder van Edam-Volendam is Marisa Kes. Ze zit daar namens haar partij
VD|80, een dorpspartij voor de gewone Volendammer. Althans dat was die partij
totdat Queen Kes de macht in die partij kreeg en die naar haar pijpen leerde
dansen.
Ik mag haar geen ‘queen’ noemen. Dat vindt een aantal mensen niet
netjes. Maar wat voor naam moet je dan verzinnen voor iemand die af en toe
stampvoetend dreigt het bijltje erbij neer te gooien als ze (in haar partij)
niet doen wat ze wil. De Volendamse ‘queen Mary’ kan niet tegen kritiek.
Kritiek ziet ze als een aanval op haar persoon in plaats van op haar beleid en
ze kan er totaal niet mee omgaan. Ze raakt dan uit haar evenwicht en vervalt
dan in de negatieve kenmerken van haar rode leiderschapsstijl (zie vorig kladblok).
Die zijn niet mis. Dat lijstje van kenmerken vermeldt: agressief, arrogant.
bot, gaat over grenzen, gevoelloos, intimiderend, koppig, geheimzinnig,
stoomwals en ver voor de troepen uit. Typisch de eigenschappen van een generaal
in oorlogstijd. Zo lijkt het leven van de rode ‘queen Kes’ als wethouder er dan
ook uit te zien. Ze voert oorlog en wie niet voor haar is, is tegen haar. Ik
ben niet voor haar. Dat ben ik op goede gronden of, liever gezegd, op
democratische gronden.
Ze lijkt wel een beetje op de Engelse Queen Mary. Die werd ‘Bloody Mary’ genoemd vanwege haar heftige vervolging van protestanten in Engeland. Haar afkeer van protestanten lijkt op de afkeer van Queen Kes op critici en veronderstelde critici.
Op de een of andere manier verdwijnen ze zodat er in haar omgeving
alleen nog maar hofdames en pages overblijven. Kritische stemmen die zich laten
horen in de inspraak hebben als regel per definitie altijd ongelijk. Als die
stemmen niet doven worden ze vijanden en als het vijanden geworden zijn deugen
ze ook als mens niet. En als ze als mens niet deugen vinden de pages en
hofdames het ook niet zo erg als ‘Queen Kes’ ze stevig aanpakt.
De stijl van ‘Queen Kes’ is in de loop van een aantal jaren ook de stijl van het college van burgemeester en wethouders geworden. Het heeft geresulteerd in een min of meer dociele gemeenteraad. Het heeft er ook in geresulteerd dat regionale media als De Stadkrant, De Nivo, het Noord Hollands Dagblad en de nieuwssite Edam.Volendam onder druk van het college al te kritische bijdragen weren en in toenemende mate steun verlenen aan het beleid van het college.
De
gemeenteraad krijgt van ‘Queen Kes’ verwijten als ze zich niet onderdanig
toont. Dat gebeurde bijvoorbeeld toen er bij een raadsvergadering veel
belangstellenden kwamen opdagen en ze de raad verweet ‘anders’ te praten als er
publiek bij was. Via de gemeentelijke voorlichter worden media bewerkt. Via
haar eigen partij wordt de gemeenteraad regelmatig onder zekere druk gezet om
unaniem te stemmen, zodat het college een stevige positie ten opzichte van de
bevolking kan innemen.
Het
gevolg is dat er in de gemeente Edam-Volendam sprake is van een autocratisch
bewind. De democratie is verworden tot een formeel spel waarin de schijn de
werkelijkheid in gijzeling neemt. De argumenten van het college, hoe voos,
doorzichtig of bedrieglijk ook, zijn de argumenten waar te veel mensen gewild
of ongewild mee instemmen. Het college weet gewoon de macht te ontwikkelen om
haar zin door te zetten.
Als er
eens een groep bewoners, zoals recent de winkeliers rond het Europaplein, de
kont tegen de krib gooit, worden ze afgeschilderd als ‘oenen’ en worden hun
actie en leiders van de actie verdacht gemaakt.
Het is
tekenend voor het politieke klimaat en de politieke cultuur in Edam-Volendam
dat de gemeenteraad volgzaam is en zich nauwelijks roert. Wie zich in de raad
ontpopt als criticus, wordt al snel als vijand gezien.
Peter Louter
