Bron: Peter Louter - http://hardewoorden.blogspot.nl
is mode in de organisatie-advieswereld.
Vier kleuren houden de boel overzichtelijk,
al zijn er ook management-trainers die meer kleuren gebruiken.
Iedere kleur heeft zijn eigen temperament en kent zijn eigen manier van omgaan met problemen. Iedere kleur kent in zijn management-stijl ook de eigen valkuilen die vooral zichtbaar worden bij druk uit de omgeving. De informatie over dit onderwerp ontleen ik aan een artkel van Guiver Freeman. (Zie de link onderaan deze column)
Rood is een veel voorkomende stijl van leiderschap. Het is het profiel met de meeste risico’s. Bij een beoordeling van het management van de problematische vastgoedtak van de SNS-bank, bleek het grootste deel van de leiding te behoren tot het rode management-type. Ze worden beschreven als leidinggevenden die zich niet laten weerhouden door drempels en weerstanden.
Het leek me een aardig idee om mijn ervaringen met de leden van het college van burgemeester en wethouders in Edam-Volendam een kleur te geven. Dat is natuurlijke een hachelijke onderneming. Niemand is alleen maar zijn kleur. Vaker gaat het om mengvormen. Het leuke van die kleuren is ook dat degene waarop ze betrekking hebben meer oog heeft voor de positieve kanten van zijn dominante kleur, dan voor de negatieve kanten. De positieve mogelijkheden komen meestal tot hun recht als de druk niet groot is en de sociale omgeving voldoende corrigerend kan werken. Dat is niet altijd het geval.Daarom kies ik voor het voor het confronterend uitlichten van de door mij veronderstelde negatieve kanten van de leiderschap-stijlen van de leden van het college.
Dorus Luyckx is denk ik van het type Groen. Gemakkelijk in de omgang en informeel in de aanpak. De negatieve kanten zullen niet onbekend overkomen. Bij dit type wordt als negatieve kenmerken vermeld: Aarzelend, afwachtend, behoudend, besluiteloos, bezitterig, huilt snel, kan geen grenzen trekken, leuteraar, passief, probleemdenker, traag en zwak.
Bij de wethouders Runderkamp en Kroon-Sombroek, zie ik het blauwe type als overheersend. Iets minder gemakkelijk in de omgang omdat ze aan de introverte kant zijn. Als negatieve kenmerken worden genoemd: achterdochtig, afstandelijk, bang voor fouten, bureaucratisch, denkt snel in hokjes, formalistisch, kan slecht fouten toegeven, kieskeurig, langzaam, ontwijkend en veeleisend.
De keuze voor de kleur van de burgemeester kon ik snel maken, geel, zonder twijfel. Energiek en enthousiast. Ook een feestbeest. Jan Smit noemde hem de ‘burgerfeester’. Verder een echt leiderstype met als negatieve kenmerken: anderen van tafel praten, arrogant, beïnvloedbaar, fantast, lawaaierig, maakt niets af, manipulatief, onbetrouwbaar, oppervlakkig, opschepper, overdrijver, snel afgeleid (chaotisch), en verkeerde prioriteiten.
Ook bij wethouder Kes is de keuze niet zo moeilijk. Binnen het college is ze volgens mij de enige met rood als overheersende kleur. Dit type is zakelijk, neemt risico’s, is ernergiek, doelgericht en sturend. Als negatieve kenmerken wordt bij dit type genoemd: agressief, arrogant, bot, gaat over grenzen, gevoelloos, intimiderend, koppig, meldt niet waar zij heen wil en loopt ver voor de troepen uit.
Zo ken ik haar.
Burgemeester Willem van Beek en wethouder Kes zijn degenen die het meest duidelijk de leiders lijken te zijn. Ze voelen zich volgens mij ook wel goed in elkaars gezelschap. Op foto’s lopen of staan ze vaak dicht bij elkaar. Van die twee is Kes ongetwijfeld de sterkste. Ze is, denk ik, doortastender, meedogenlozer en minder beïnvloedbaar dan de burgemeester. Bij alle twee heb ik het idee dat ze hun minder goede eigenschappen niet zo goed in de hand hebben en er te weinig naar streven om de positieve mogelijkheden van hun dominante stijl duidelijk naar voren te laten komen. Volgens mij heeft dat mede te maken met de sociale omgeving en de daar heersende waarden en normen. Je zou dat kunnen omschrijven als de bestuurscultuur. Die wordt vooral door deze twee gedomineerd en met name door de negatieve kanten van hun wijze van optreden. Daarmee creëren ze als het ware hun eigen sociale omgeving en bestuurscultuur met sub-dominanten als volgers.
Over Kes heb ik al eens geschreven dat zij volgens mij eigenlijk niet past in een omgeving waar democratische waarden en normen en die van goed bestuur centraal staan. Ze past veel beter in een omgeving waarin haar mamagement-stijl een voordeel is in plaats van een nadeel. Ze hoort eerder in een omgeving waar ‘getting things done’ hoger op prijs wordt gesteld dan samen met mensen ergens naar toe werken.
Bij de informatie over de management-stijlen, staat ook hoe je het beste met ieder van de kleurtypen kunt omgaan. Dat lijkt me niet alleen van belang voor ambtenaren op het stadskantoor en burgers die met collegeleden te maken krijgen, maar met name ook voor de leden van de gemeenteraad. Hoe zou je bijvoorbeeld met Kes moeten omgaan?
In de informatie wordt daarover (in de mannelijke vorm) verteld: “Rood is een snelle en flexibele denker. Hij heeft een enorme hekel aan tijdverspillen en te veel praten hoort voor hem in die categorie. Wees dus direct en toon zelfvertrouwen, houd oogcontact. Hij kan er meestal niet zo goed tegen als je hem aanraakt. Rood krijgt graag complimentjes. Zorg dat je wat je wil zeggen helder en duidelijk op een rij hebt. Noem feiten zonder te veel in te gaan op details. Ze willen zo snel mogelijk weten welke resultaten en uitkomsten zijn te verwachten en dan beslissen ze ook snel. Kom je afspraken na.”
Ik zou het met vele voorbeelden kunnen larderen. Maar dat kunt u zelf ook. Misschien komt u op een andere keuze uit. Ik zou zeggen: doe uw voordeel met deze informatie! Loop niet met deze kennis te koop. Het kan een blauw oog opleveren. Als die eenmaal rijp is vertoont die alle vier kleuren.
Als ik mezelf zou moeten typeren is het vooral blauw (analytisch) met een flinke scheut rood (strijdvaardig), maar daar mag u natuurlijk heel anders over denken.
Voor meer uitgebreide informatie verwijs ik u naar deze link:
http://www.guiver-freeman.com/articles/201301_Rood-Geel-Blauw-Groen-Welke_kleur.pdf
