Bron: Peter Louter
Bron: http://hardewoorden.blogspot.nl
Het begon al meteen goed.
Ik zat naast de verslaggever van het NHD. Nog voor de bijeenkomst begon, kwam Cor Kwakman, de gemeentelijke voorlichter hem overlopend van enthousiasme complimenteren met zijn stuk over de fusie. De spindoctor zo direct aan het werk zien, overkomt je maar zelden. De volgende dag kopte het NHD: “Ook in Edam bijval voor fusie met Zeevang”. Daar kom ik nog op terug.
Er waren zo’n zestig stemmers op komen dagen voor de informatieavond in Edam. Al vanaf de eerste peiling was duidelijk dat ze een uiterst positieve grondhouding hadden ten opzichte van de fusie. Gemiddeld waren ze op leeftijd. Slechts enkelen hadden kritische vragen. Ze werden geroutineerd met een kluitje het riet in gestuurd. Verschillende aanwezigen merkten op dat Edam en Zeevang door de eeuwen heen een historische band hadden. Leuk, maar de vervolgvraag had natuurlijk moeten luiden: waarom zijn ze dan in de tegenwoordige tijd zo uit elkaar gegroeid?
De bevolking van Edam-Volendam en Zeevang lijkt op elkaar, was een van de stellingen. Globaal geldt dat voor de leeftijdsopbouw en soort van beroepen. Zo’n stelling verbergt meer informatie dan dat die prijsgeeft. Hoe zit het met de verschillen in cultuur en bedrijvigheid, vroeg een van de aanwezigen zich af. Verschil in cultuur doet er niet zo toe, was het antwoord, ook bedrijvigheid was geen punt. Boeren zijn ook ondernemers en daar hebben ze er veel van in Zeevang.
Wat gaat het betekenen voor de politieke machtsverhoudingen?, vroeg een ander zich af. Een belangrijke vraag en een potentieel mijnenveld. Beide burgemeesters zeilden geroutineerd om de kern van de vraag heen. Dat maken de kiezers straks wel uit, was het antwoord, en ja de kiesdrempel voor een zetel in de raad gaat omhoog. Zo was er voor ieder probleem wel een geruststellend antwoord voorhanden.
Is Edam nu voorstander van de fusie? Een eerlijke politicus of journalist zou daar zijn vraagtekens bij kunnen hebben. Ik heb ze in ieder geval. De representativiteit van zo’n bijeenkomst is gering. Bovendien waren ze vooraf al beïnvloed. Het NHD kopte afgelopen zaterdag immers nog: “Volendammers omarmen Zeevang”. Maar een beetje politicus of journalist zou daar ernstige vragen over moeten hebben. Bekend is dat maar heel weinig Volendammers voorstander zijn van zo’n fusie. Je zou je dan op zijn minst de vraag moeten stellen hoe het komt dat er maar zo weinig (30) mensen waren komen opdagen voor de Volendamse informatieavond en voor 90 procent, voorstander van de fusie bleken te zijn. Hier klopt iets niet.
De journalist van het NHD is te vergelijken met een sportverslaggever bij een voetbalwedstrijd met een zeer partijdige scheidsrechter. Als hij daarna in de krant schrijft ‘dat de winnaar zich naar de zege heeft gevochten’, pleegt hij net zo’n bedrog wanneer hij schrijft: ‘Volendammers omarmen Zeevang’ en daarna: ‘Ook in Edam bijval voor fusie met Zeevang’. Het probleem zit in het woordje ‘ook’. Hoezo ‘ook’? Wil hij ons werkelijk doen geloven dat Volendam Zeevang omarmt en Edam het daarna ook deed? De Edamse Stadskrant deed het beter. De journalist schreef naar aanleiding van de bijeenkomst: “Of de aanbeveling representatief is blijft een vraag, aangezien in Volendam slechts 30 inwoners de bijeenkomst bezochten. In Edam kwamen afgelopen maandag 60 bewoners op de bijeenkomst af.”
Ik kan maar één conclusie trekken. De journalist van het NHD is zijn objectiviteit en neutraliteit geheel kwijtgeraakt en beïnvloedt opinies met een partijdige berichtgeving. “Hoezo, mijnheer Louter”, zou hij me kunnen vragen, “op de Volendamse bijeenkomst was toch 90 procent vóór de fusie?” Daar heeft hij gelijk in. Ik denk echter dat als ik morgen 30 mensen in het ‘praathuisje’ vind die allemaal tegen de fusie zijn, hij daar geen woord over zal schrijven. Het past niet in het beeld dat hij wil uitdragen, hij lijkt de autoriteiten te willen helpen om de bevolking rijp te maken voor een fusie. Van een onbetrouwbaar bewijs, maakt hij een overtuigende tekst: ‘Volendammers omarmen Zeevang’.
De hele gang van zaken wekt bij mij alleen maar vragen. Het is maar al te duidelijk dat beide burgemeesters en hun colleges een fusie willen. Zeevang maakte ook duidelijk waarom ze met ons wil fuseren. Bij een aansluiting bij Purmerend moeten ze zich volledig aanpassen aan de daar bestaande gang van zaken, terwijl de hartelijkheid waarmee ze hier ontvangen werden uitzicht geeft op de mogelijkheid dat ze wat in de melk te brokkelen houden. De vraag is hoe je zo’n fusie voor elkaar krijgt als een groot deel van de bevolking dat eigenlijk niet ziet zitten. Het ontwijken van moeilijke vragen en het voorkomen van diepgravende discussie is dan de belangrijkste opgave. En het is mooi
als de krant-mijnheer daar bereidwillig bij helpt.
Ik zal u alvast wat verklappen. De fusie gaat door, tenzij er een referendum komt. Maar een referendum komt er niet. De mogelijk uitkomst daarvan wordt als een te groot risico gezien.
Peter Louter
