Ik vond dit briefje op straat.
Niet op leunen.
Waarop niet ?
Waarop niet ?
en vooral:
waarom niet ?
Ikzelf - ik leun wat af.
Op mevrouw evodammer
(vandaar die diepe zuchten)
en mijn familie
(vandaar die diepe zuchten)
en mijn familie
op vrienden en kennissen
en buren.
Vaak genoeg
op volstrekt vreemde mensen die me helpen.
en buren.
Vaak genoeg
op volstrekt vreemde mensen die me helpen.
Op professionals die dingen kunnen die ik zelf niet kan of die mij dingen leren
of voor mij of namens mij werk doen.
of voor mij of namens mij werk doen.
Of dat nou de dokter, de schoenmaker. de televisiemaker, mijn juf van vroeger of de bakker is...............
ik leun op hun energie - kennis - vaardigheden en naastenliefde.
Ik leun zelfs op mijn bezem - of straks (waarschijnlijk als u dit leest) - op mijn sneeuwschuiver.
Op dit eigenste moment leun ik op mijn PC.
En Blogger.com en mijn webmaster
die het mogelijk maken dat ik dit blogje kan schrijven.
Leunen..........ik doe niet anders !
Niemand kan zonder
een flinke leun op de medemens.
Er moet meer geleund worden !
De mensheid is één groot
op zichzelf en elkaar leunend organisme.
Leunen en laten leunen !
Allemaal mooie filosofische gedachten
maar dit briefje ging vast niet over iemand
die niet wil dat we op hem/haar leunen
Het ging vast over
een pasgeschilderd tuin hekje
of
een kunstwerk
of
een recent-gemetseld nog niet gedroogd muurtje.
De werkelijkheid haalt de droom altijd weer in
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
een flinke leun op de medemens.
Er moet meer geleund worden !De mensheid is één groot
op zichzelf en elkaar leunend organisme.
Leunen en laten leunen !
Allemaal mooie filosofische gedachten
maar dit briefje ging vast niet over iemand
die niet wil dat we op hem/haar leunen
Het ging vast over
een pasgeschilderd tuin hekje
of
een kunstwerk
of
een recent-gemetseld nog niet gedroogd muurtje.
De werkelijkheid haalt de droom altijd weer in
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
