De collumnist schrijft hoe hij "op weg naar de Jonkerstraat in Edam" een verregend pakje shag ziet liggen. Daarna gaat het over de vraag of er ook vloei bij zit - het feit dat er vroeger nog wel eens muntjes inzaten (wisselgeld in de automaat) - de jaren '60 (Kreidlers - Puchs en Zundapps) en hoe hij gelukkig nu "clean" is en niet meer rookt. Een beetje midlife-crise-achtig niemandalletje zeg maar.
"Ik had de neiging het op te pakken" schrijft deze meneer.
Dat had u natuurlijk ook kunnen doen meneer de verhaaltjesschrijver.
Vroeger - toen ik nog jong en enthousiast onderwijzer was -
leerde ik kinderen dat ze - als we buiten liepen -
op het moment dat ze tegen een blikje of flesje (qua zwerfvuil) schopten
dat ook op moesten rapen.
Op dat moment was het hún speeltje dus hún verantwoordelijkheid.
Soms gaf dat chagrijn of discussie maar meestal pret om de grappige - en sociale - gedachte erachter.
Deze collumnist gebruikt het pakje shag wél om zijn verhaaltje te maken maar voelt zich niet geroepen het ook op te ruimen. Dat lijkt mij op z'n zachtst gezegd een parasitaire instelling en doet afbreuk aan deze - toch al niet zo sterke - collumn. Hij laat dit zwerfvuil na gebruik links liggen. Nu maar hopen dat zijn lezers dat met zijn collumn niet ook doen.
U gebruikt het. Dus is het op dat moment van u. Oprapen en opruimen dus.
Als dank voor de inspiratie voor uw collumn - of gewoon omdat u sociaal wil zijn -
had u dat ook best even kunnen doen.
Ik zag vandaag een pakje shag op straat liggen.
Ik heb het opgeraapt en opgeruimd.
Dat overkomt me overigens
- als buurtschoonmaker - heel vaak.
Bij meeroken denken we tegenwoordig allemaal aan het ook-inademen van ongezonde lucht.
Bij meeroken denk ik aan peuken en lege pakjes die sommige rokers nu eenmaal onnadenkend - en aso - op straat menen te moeten gooien. Da's óók meeroken maar dan voor de zwerfafval-opruimer.
Mee-schrijven - mee-lezen - mee-roken en mee-opruimen. Da's voor een goed collumnist misschien maar een heel klein stapje.
edamvolendamschoon@telfort.nl
