over de buitenkant van de binnenkant
Vandaag ontdekte ik de binnenkant van de buitenkant.
Vanwege de vele herbestratings-werkzaamheden
op ons pleintje
en de daaruit volgende ophoging van eigen erf
zette ik een schep onder een biels in de tuin.
Eerst dacht ik nog: ik ben sterker dan ik dacht
Want het ging allemaal heel gemakkelijk en licht
Zelfs het optillen van zo'n biels
was een fluitje-van-een-(seniore-)-cent
Maar ja.
Kijkt u eens naar de foto's:
evodammer tilde alleen een lege huls.
Goed geteerd en goed gekwast (ouderwetse NS-kwaliteit)
en voor het ongeoefende oog van buitenaf
nog van redelijke kwaliteit.
Maar van binnen is het hout helemaal weg.
klik op een foto
voor een vergroting
kom terug op dit blog
door te klikken op
het terug-pijltje
linksboven in uw
beeldscherm
Ik heb de werkzaamheden opgeschort
en ruim de tijd genomen om dit te bekijken.
Onder deze uitgeholde biels
heeft zich jarenlang een geheel eigen kosmosje ontwikkeld.
In stilte - gestaag - zomer-herfst-winter-lente
vele duizenden organismen die
hier woonden leefden en werkten.
Tot de biels op was
en iemand hem optilde.
Sommige konden nog vluchten.
Andere hadden geen kans.
Ik voelde me een soort van schuldig.
Zelf woon leef en werk ik - op mijn beurt en samen met 7 miljard lotgenoten -
ook lente-zomer-herfst-winter in ons eigen kosmosje.
Tot op een dag een onvoorstelbaar groot wezen zijn tuintje gaat opknappen
en ons uitgeholde aardbolletje optilt - er nog even naar kijkt
en dan aanbiedt bij het grofvuil van de BV Heelal.
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
