Het overkomt me nog wel eens dat mensen mij herkennen als:
"Oja......u bent die meneer van dat karretje !"
Ik ben dan niet iemand in-de-rij bij DEEN
in de wachtkamer bij de dokter
of een individu wandelend over de vestingen
levenspartner - (al-of-niet-vervelende-)buurman - muzikant of blogjesschrijver
maar die meneer met dat karretje.
Op 19 mei schreef evodammer al een blogje
over zijn schoonmaak-karretje.
http://evodammer.blogspot.com/2011/05/karretje.html
(klik op deze link om dat te lezen.
klik op het terugpijltje linksboven in uw beeldscherm om terug te komen op dit blog)
Mijn trouwe bondgenoot
- die geen last teveel of te gek was -
is
- op de wielen en de handvatten na -
rijp voor het grofvuil.
Opeens viel het om
en wilde niet meer blijven staan.
Een blijkbaar wezenlijk
maar zéér verroest onderdeel
lag er hulpeloos naast.
Afgebroken en niet meer te repareren.
Gelukkig heeft EdamVolendamSchoon
een paar gulle sponsors.
Een van hen had een plaatje van een karretje
voor me uitgeknipt uit de Gamma-folder.
voor me uitgeknipt uit de Gamma-folder.
Dat moest ik - op haar kosten - maar eens gaan kopen.
Dat heb ik gedaan.
Het is een vrijwel identiek exemplaar
maar jong en sterk - met alles d'rop en d'ran -
nog zonder enige roestplek of lakschade
strakke bandjes en héél erg rood.
Ik zou er blij mee moeten zijn.
En praktisch gezien ben ik dat ook wel.
Maar het voelt raar.
Het loopt niet als vanzelf met me mee.
Ik moet 't zoeken
en grijp steeds mis.
Het is te schoon - te nieuw - te gelikt.
Het maakt geen gezellige rammel-geluidjesen loopt veel te soepel en te licht.
De prijs van vernieuwing.
We zullen wel weer aan elkaar wennen
edamvolendamschoon@telfort.nl
