dinsdag 17 mei 2011

Olifantenpaadje

Olifantenpaadje.
Een woord dat ik tot voor kort niet kende.
Mooi woord.
Daar word je nieuwsgierig van.

Het blijkt te gaan om de natuurlijke neiging van wandelaars en fietsers om een stukje "af te steken".
Door dat consequent en met veel te doen ontstaan er vanzelf nieuwe paadjes en afslagen.

en de schrijver van het boek "Olifantenpaadjes" en de presentatie ervan.
Maar u kunt ook gewoon op "olifantenpaadjes" googlen. Keus genoeg.

Of deze: www.olifantenpaadjes.nl


(klik op de link om naar de website te gaan
kom terug op dit blog door te klikken op het blauw-witte terug-pijltje linksboven in uw beeldscherm)

Wij hebben ze hier ook.

 

                                              

Soms heet het koeienpaadjes. De paadjes die onze heilige koeien trekken.
 




         


De gemeentelijke groenvoorziening
moet toch ook met de os
door het land




Een een 100-en meters lang hek om
de door-het-groen-stampers te weren.

Er zijn steden en dorpen waar het stratenplan niet in vierkanten en rechthoeken is geprojecteerd.
Daar vind je allerlei afgeschuinde hoeken en logisch (voor de voetganger en fietser)
doorlopende trottoirs en fietspaden.
De meest natuurlijke (lees: snelste) weg.

Daarvan kan ik bij ons in de omgeving
met moeite
één voorbeeld(je) vinden.

Het kán dus wel.


Bij ons is echt alles in het stratenplan op de rijweg (lees auto) gefixeerd.
De weg voor de voetganger / fietser is altijd langer.



Dat het bij het herbestraten/herinrichten en in de nieuwbouw
tot de mogelijkheden behoort
om "anders" te gaan denken op dit punt
staat wel vast.

Je wenst de stedebouwkundigen / wijkinrichters / herbestraters
veel "olifant" toe.











Ook altijd op zoek naar de snelste weg
of
meer het type van de natuurlijke loop ?