Daarmee onderschreef ene BVA zijn bijdragen op het forumedamvolendam altijd. Mooi gezegd.
Communicatie is vaak het begin van de oplossing
zou ik daar vrij-vertaald positiever-gewijs op willen doordenken.
Deze week een "discussie" op de website edam.volendam.nl tussen de burgemeester en een inwoner.
Het gaat niet over het probleem (vandalisme op het Zuideinde).
Het gaat om emotie, frustratie, sarcasme, ego en zuur hokjesdenken. Zeg maar desperate actie.
De burgemeester probeert nog wanhopig feiten en opties te forumuleren en de stemming te positiveren. Tevergeefs. Non-communicatie ten top.
In de NIVO - maar ook in andere media - zie je het heel vaak: de burger plaatst een stukje met een klacht over een scheef stoepje, hondenpoep of bladafval. Communicatie via de media heet dat officieel.
Een vaak zinloze actie. Niet om te informeren maar om de frustratie ten toon te spreiden.
In de Nivo weer een ingezonden brief met het gebruikelijke "naam en adres bij de redactie bekend".
Dáár heb ik toch zo'n hekel aan ! Als je dan iets te zeggen hebt ga er dan ook voor. Laffe hap !
Bijna net zo laf als "Nicknames" (zie blog 12 november jl "Bang, Dom en Sociaal Beperkt")
Ik heb de laatste jaren bijeenkomsten in De Jozef meegemaakt en inspraakavonden over hondenpoep
en speelplekken voor onze jeugd gevolgd. Ook een half jaar geleden een volgens mij mislukt "Politiek Café".
Een wethouder die het woord voert. Publiek dat net zo goed thuis had kunnen blijven.
Geen communicatie dus.
Maar ook het verslag gehoord en gelezen van de bijeenkomst in De Harmonie vorige week,
waar buurtbewoners en belanghebbenden hun zegje konden doen over het thema:
een autoluwe binnenstad / parkeerproblemen.
Een hele andere aanpak. Verfrissend nieuw en anders. Goed geprobeerd.
Een begin van echte communicatie.
En dan opeens nóg iemand die iets verstandigs zegt. Iets waar we wat mee kunnen.
Het aanspreken van wethouders en raadsleden is goed om zaken onder de aandacht te brengen,
maar is in deze tijd niet meer voldoende. Volendam is de laatste 30 jaar enorm gegroeid
en je kan gewoon niet meer alles informeel oplossen.
Eigenlijk zegt hij/zij: de oude communicatie-lijnen werken niet meer.
Tijd voor nieuwe.
Daar kan iedereen het toch mee eens zijn.
Maar hoe ?
Daar kunnen we een hele lange discussie over gaan voeren.
En dat zal het ook wel worden.
Maar zou het niet mooi zijn als die bij de gemeente zou beginnen ?
Een communicatie-deskundige aanstellen die – onafhankelijk – de verstopte lijnen
in kaart brengt en met een plan komt om ze weer open te krijgen.
Een soort communicatie-ombudsman/vrouw. Voor alles dat ermee te maken heeft.
Vooral tussen burger en overheid. In de raad, aan het loket, in de media/internet en op straat.
Dat kan een gedragsverandering bij de lokale overheid betekenen
maar ook bij de burger of hen die menen die burger te vertegenwoordigen.
Ik weet uit eigen ervaring hoe overheidsdienaren kunnen reageren. (de goeden niet te na gesproken)
Maar ook uit verhalen hoe sommige burgers op hén kunnen reageren. Ook niet mis zo af&oe.
(En wie zonder zonde is werpe de eerste steen. Ik gooi niks deze keer.
Een gedragsverandering dus. En zoals dat gaat met gedragsveranderingen:
niet van vandaag op morgen. Maar stapje-voor-stapje de goede kant uit.
Als dat zou lukken raken we een heleboel zinloze boosheid, frustratie, sarcasme
herhaling van de boodschap, negativiteit en op-de-man-spelen kwijt.
Dat is pas een bezuiniging. (negatieve energie omzetten in positieve)
Dat is snoeien om te groeien. (regels&afspraken waar we allemaal beter van worden)
Dat is constructief. ('t levert iets op i.p.v. dat het afbreekt en op achterstand zet)
Zeg maar een beetje "Bonje Met De Buren" en "De Rijdende Rechter"
maar dan niet voor de kijkcijfers maar voor onszelf.
Ik heb als beginnetje wel een paar suggesties.
De eerste zal zijn:
Iedereen die - verbitterd en gerustreerd - denkt
dat dit toch niets wordt blijft weg
en doet niet mee aan de discussie.
Dan houden we de leuke, positieve en actieve medeburgers over.
Daar moeten er toch nog genoeg van zijn in onze gemeenschap.
Wij hebben hier een aantal mediale poortwachters.
Dat zijn de degenen die beslissen
wat er wel of niet in hun krantje of op hun site komt.
Dat zijn mensen van de gemeente, uit de politiek
van de papieren media en webmasters.
Of je wel of niet wordt "doorgelaten" laten zij te vaak niet afhangen van de inhoudelijkheid.
Maar wel van hun eigenbelangen, verborgen agenda, humeur of eigen frustratiedrempel.
Het is een macht die je hebt. Het lijntje tussen het ten dienste stellen van je media-talenten
en het doelbewust gebruik ervan voor eigen doeleinden is flinterdun.
(En ere-wie-ere-toekomt: de NIVO steekt op dit punt positief ver boven de grauwe middelmaat uit.
Dit baseer ik op de ervaring dat ook stukjes uit "mijn hoek" worden geplaatst
en n.a.v. ervaringen van anderen)
De stelling zou kunnen zijn:
als je verantwoordelijk bent voor communicatie en informatie van de medeburger
beslis je niet over de inhoud van wat iemand schrijft.
Hooguit (graag zelfs) over de vorm: bijvoorbeeld lengte, plaatsingsmogelijkheid, taalgebruik,
terzakedoende zijn, elementaire regels van respect en wellevendheid.
Want: communicatie is niet alleen het grootste probleem van de oplossing
of het begin van een oplossing maar in dit geval de oplossing zelf.
Heeft u hier ook ideeën over of wilt u meedenken/meedoen ?
edamvolendamdigitaal@xs4all.nl
